Iedere klok heeft een andere klank, elke conducteur een andere stem. Er zijn de stille, die je haast niet verstaat. Er zijn de joviale, de goedlachse, de bulderende.

Op de trein van gisteren, toevallig kerstdag, keek mske raar op bij de mededeling van de conducteur, toen hij meldde dat ze op de trein naar hun bestemming zaten. Ze keek Slow aan en ze zei: “gaat hij ons nu zegenen?”

Hij had namelijk aan de gelovigen reizigers gemeld dat het volgende station dat van Tienen zou zijn en dat op net dezelfde manier als diegene die jaarlijks: “dank u voor die bloemen” zegt”.