Luc zou de belbus bellen, op die schone zaterdagnamiddag. Om twintig na vijf pakt hij de telefoon en dan zegt een stem dat ze gesloten zijn vanaf half zes. Tien minuten te vroeg astemblieft!

Luc belt terug op zondagmorgen om halfacht. Jaja, zo vroeg staat hij op, want ze wilden de belbus van zes na negen hebben en je moet een uur op voorhand reserveren. Dat spel werkt aan geen kanten. Daar scheelt wat. Ondertussen is mske ook op en zitten ze mekaar hier op te jagen en ambetantig te doen.

Om ene minuut na den achten krijgt Luc verbinding. Oef zeg, zjust op tijd. Ah ja, de belbuscentrale had technische problemen. Hij vraagt dus de belbus van zes na negen.

Dat kon niet! Dat kan toch niet!

En vanaf toen had hij de indruk dat hij tegen een computer bezig was. Ondanks dat hij nog op tijd belde, ondanks dat de storing in de telefoon zat en niet in de wielen van de bus, het enige dat dat mens nog zei was: “dat gaat niet”. Uiteindelijk heeft hij foert gedacht en afgelegd.

Er rijdt op zondag een belbus om de twee uur! Dat wil zeggen dat ze pas die van zes na elf konden nemen en dat om naar Utrecht te rijden. Als ze dan nog tegenslag hadden in Liège-Guillemins en de aansluiting naar Maastricht misten, dan kwamen ze net op tijd in Utrecht aan om hunne pyjama, bij manier van spreken want dat gebruiken ze hier niet, aan te doen en in hun, hotelbedde te duiken.

Ze hebben het opgelost zoals ze het die andere keer hebben opgelost. Maar mske vindt dat echt een noodoplossing en dus niet voor herhaling vatbaar. Dus zijn ze maar een deftige oplossing aan het zoeken voor in de toekomst.