Lang geleden, toen ik nog een klein meisje was, gebruikte mijn moeder rood als ik gevallen was en schaafwonden had. Het heeft nog jaren geduurd eer ik wist dat het flesje rood eigenlijk mercurochroom heette.

Toen mijn jongste broer en mijn zus vielen maakten we met dat rood een tekeningetje: een appel of een paar kersen.

En toen was mercurochroom ineens uit den boze.

Gisteren zag ik een volwassen vrouw met kniebroek en rode knieën. Gelukkig had ze er geen appeltje of kersen van gemaakt.