Dat is de titel van een hoofdstuk in het boek: “Handboek voor de bitch” van Jan Dijkgraaf, dat ik me ooit eens kocht in een zotte bui. Nu ja, Jan Dijkgraaf wijdt daar maar een hoofdstuk van een halve bladzijde aan, want mopperen, ja, dat is voor mutsen.

Het is een feit dat mopperaars wel degelijk invloed hebben op het humeur van anderen, lees: mijn humeur. Ze mopperen de hele dag, ze mopperen over van alles en nog wat. Het werk zint hen niet, veranderingen zinnen hen niet … Wat zint hen wel? Mopperen?

Sedert ik op het vorige evenement een vrouw hoorde die het ook maar pure ellende vond, ze zei zelfs dat ze er ’s avonds veel vermoeider door is, heb ik besloten dat ik volgende keer er gewoon komaf mee ga maken. Diegenen die met mij willen werken … nu ja, kort gezegd, niemand verplicht hen om te komen werken, ze melden zichzelf.

Ze mopperen ook over het eten, net kleine kinderen op een zee-, bos- of andere klassen. Ja, gezien de lange dagen wordt het avondeten aangeboden door de firma. De traiteurs zijn niet dezelfden op elk evenement, dat hangt van de locatie af.

Dat je de ene al meer lust dan de andere is een normale zaak, maar ze viseren echt wel die ene. Die maakt namelijk gewoon patatten met groensel en vlees. “Veel te flauw” zeggen ze,. “Smaakloos” heet het bij anderen. “Niet te vreten” is er ook al zo ene.

Op een dag, ergens vorig jaar, was ik de commentaren ook grondig beu en had gezegd dat het niet over een luxerestaurant ging en dat ik het best lekker vond. “Dat hangt er van af wat je thuis gewend bent” sneerde ze nogal gemeen.

Ik houd het meest van eenvoudig eten. Het verschil tussen die grootkeuken en thuis is dat het thuis in kleine hoeveelheden wordt klaar gemaakt.

Maar enfin, ik hield woord en zei niets meer. Maar daar gaat ook verandering in komen. Ik ben het beu dat ze mijn avondeten verbrodden door hun zurige opmerkingen. En dat zal ik hen volgende keer zeggen ook. Of ik zet me elders of zij zwijgen.

Ondertussen ben ik er uit. Die maaltijden? Zo kookte mijn moeder ook. Weinig zout, groenten wat lang gekookt, kroketten die hun jasje uittrokken. Pas op, dit zijn voorbeelden van mijn moeders kookkunst en heeft niets te zien met de grootkeuken van nu.