Ik heb een stijve nek vandaag. Daar ben ik vanmorgen mee opgestaan. De vorige keer is jaren geleden. Ik geloof zelfs dat ik er nooit een had sedert ik met Luc samen ben maar dat is niet zeker. Ik houd zulke dingen niet bij.

Vanmorgen dus, had ik prijs. Ik heb even op gegoogeld op stijve nek, omdat ik niet zeker wist of de benaming geen dialect is. Officieel heet het dus torticollis.

Een eventuele oorzaak kan een hele dag computeren zijn. Mja, dat deed ik gisteren wel. Ik heb namelijk een groot deel van mijn concepten en preconcepten uitgeschreven. Het werden er anders te veel.

Maar dat betekent nog niets. Ik heb al meer met ganse dagen zitten computeren en wel voor de zaak. Je zou denken dat mijn nek dus goed getraind is.

Wat te doen tegen een stijve nek? Dat is interessanter. Vroeger zei men dat je gewoon eens goed moest tegen wringen, liefst met kracht. Warm houden was nog zoiets. En ik herinner me één van mijn klasgenoten, die ’s avonds, als we met de ganse klas, we waren toch met zijn vijftien, op de twee bedden hingen, haar nylons rond haar hals knoopte tegen een stijve nek.

Ik heb geen nylons, ik droeg en draag een pull met een rolkraag en ik heb al tegen gewrongen. Enkel als ik mijn hoofd achterste voor zou kunnen zetten, zou dat misschien enig effect kunnen hebben.