Toen ik in 2011 ineens in staat bleek een groot deel van de kilo’s, die er door de hormonen waren bijgekomen, weer te verliezen, hield ik Baskuul een tijdje nauwlettend in de gaten. Maar het was niet nodig. Alles ging weer zoals het ooit ging. Ik kon eten wat ik wou -pas op, ik ben maar een klein etertje- er kwam niets bij.

Ik vond mezelf er goed uit zien, al waren er die mij te mager vonden en al vond het BMI dat er nog af moest. Daar zat ik niet mee. Ik herinner me nog de dokter die me ooit, toen ik als kind 36kg woog, zei dat dat te wijten moest zijn aan een zwaar beendergestel aangezien ik nogal smal was. In die tijd liet ik me met gewicht en dergelijke nog niet in.

En net toen ik me zo goed voelde en vond dat ik er goed uitzag ging ik witte bloedcellen geven. Ik wil het daar niet meer over hebben, het is beschreven geweest, maar om dat te doen moesten ze eerst weer vuiligheid inspuiten. Ergens heb ik beschreven dat ik er sjagrijnig van werd. Dat wel. Maar aan wat het met mijn gewicht zou kunnen doen, dacht ik niet.

En het lijkt wel of die vuiligheid of hormonen of wat dan ook eerst moeten uitgewerkt zijn eer je er wat kan tegen beginnen. Nu dus!

Al geeft het BMI weer een gewicht op waarvan ik denk dat ik er dan zal uitzien als een plank met wieëren.