Het was een hotel waar we nooit waren. Het was erg elegant ingericht. En toen we de kamer binnen gingen dachten we: “sjieke dinges!” Even later liepen we dan ook als een heer en dame door de gang. Zot zijn doet geen zeer.

Die nacht werd ik gewekt door het licht. Luc had het aangestoken omdat hij gewekt was door het lawaai. En er was lawaai. De ventilator rammelde, maar ik had er overheen geslapen tot Luc het licht aanmaakte.

Mja, ik ben niet bepaald goed gezind als men me uit mijn slaap haalt en zeker dat slapen er niet meer inzat met dat gerammel. Ik was dus wat wrevelig omdat hij me had gewekt om te zeggen dat hij niet kon slapen. En toen hij vertelde over stemmen op de gang, waarop hij even door een kier was gaan kijken, dacht ik dat hij beter kon slapen dan nachtdetective te spelen.

Toen minderde het lawaai enigszins, waardoor we probeerden om toch maar terug in slaap te geraken, maar toen begon het weer, dubbel zo hard deze keer. Luc ging dan maar de receptie op de hoogte brengen, om half drie ’s nachts. Toen hij terugkwam wist hij te vertellen dat we niet de enigen waren, want de stemmen op de gang? Dat waren gewoon onze buren die met hetzelfde probleem te maken hadden gekregen en ook al hadden geklaagd.

We moesten in een andere kamer gaan slapen met achterlating van al onze spullen. Denk je dat we sliepen? Niks van.

De volgende ochtend was het stil in de kamer. En aan de receptie wisten ze ons te vertellen dat we ’s avonds eens moesten informeren hoe ze het zouden oplossen want er waren geen kamers vrij.

Die avond, zoals gezegd, er waren geen andere kamers, en wat er aan het probleem gedaan was? Ze hadden het doorgegeven. Veelbelovend was het niet. Maar blijkbaar waren er af en toe wel problemen op de tweede verdieping en ja, het zou kunnen dat we niets meer zouden horen, maar het zou ook kunnen dat …

Ineens nam hij een kloek besluit. “Ik ga u voor alle veiligheid een andere kamer geven” zei hij. Andere kamer? Die ze niet hadden?

Het was geen kamer, of toch wel, alleen hing er ook nog een salon aan vast en twee badkamers. Over sjieke dinges gesproken. Luc en ik hebben toen “U” tegen elkaar gezegd.

Maar we sliepen er wel en dan zonder lawaai.