Volgens Wikipedia is een Glen in Schotland en Ierland de naam van een vallei die vaak is uitgesleten door een gletsjer. Glens zijn dan ook vaak lang en diep, en hebben een kenmerkende U-vormige doorsnede. Nog volgens Wikipedia stamt het woord glen af van het Iers/Schots-Gaelische woord glean.

De Engelstalige Wikipedia geeft iets meer uitleg, misschien wat overbodig, aangezien ik het over de glens op Arran wil hebben.

Vorig jaar hadden we die niet gaan bekijken. Dus deden we dat dit jaar maar. We begonnen met Glen Sannox. De wandeling was mooi, maar met haar 2,5km veel te kort. We hadden er die nog bijgenomen na een andere uitstap.

Het paadje liep wel nog door, dieper Glen Sannox in. Volgend jaar! Beloofd! En dan bekijken we met de landkaart wat de mogelijkheden zijn.

Een anekdootje? Voor de wandeling moesten we eigenlijk over die stapstenen. Maar die lagen relatief ver uit elkaar. Op zich geen probleem, behalve die ene puntsteen. Maar wat met die twee camera’s, die twee telefoons en de kaart en wandelgids? Een natte broek is geen probleem. Natte sokken en schoenen eigenlijk ook niet. We hadden wel reservesokken en -schoenen in het appartement voor de volgende dagen. We besloten het niet te wagen en volgende keer de nodige plastic zakken mee te nemen.

Luc had -achteraf- een ander idee. “Dom van ons” zei hij “we hadden gewoon onze sokken en schoenen moeten uittrekken en door dat water waden”.

“Of nog beter” bedacht ik “jij trok je schoenen en sokken uit en hielp mij over die stapstenen”.

“Je pikt mijn idee in” zei hij.

“Dat is niet zo” zei ik “ik heb er enkel de gepaste verbeteringen aan aangebracht”.

Een andere, Glen Rosa, wou ik eerst niet doen. Ik had een zekere aversie tegen die naam. Waarom? Een onbestemd gevoel van te toeristisch? Ik weet het niet. Maar Glen Rosa is niet te beschrijven. Een aanrader, om nog eens te doen.

En het toerisme? Dat beperkte zich van aan de wegwijzer tot aan de lokale camping (wat een groot woord is voor een grasvlakte met een wc-blok). En met de drie tenten die er stonden kunnen we aangeven hoe weinig toeristisch Arran eigenlijk is.

Glen Cloy en Fairy Glen deden we in één wandeling. En ja, ook die staat al terug op het programma voor volgend jaar al zitten daar heel wat steile hellingen en afdalingen in. En al heet de wandeling in het boekje dan “Glen Cloy and Fairy Glen”, ze begint met de Fairy Glen.