Meerdere wegen leiden naar de top van de Goatfell. Eén ervan, de gemakkelijke, bestaat uit een wandelpad met enkel aan de top een erg steil gedeelte met rotsblokken waar je over moet klefferen. Dat noemen ze daar “the most popular route” of “the tourist route”.

Een andere vertrekt in Corrie, is steiler en korter maar … “you may need to use your hands in places”.

Vorig jaar deden we de Goatfell niet. Gezien de problemen die Luc vroeger had gehad met zijn longinhoud, kon hij het gestadige klimmen niet zo goed verwerken. Maar dit jaar, dit jaar zou ik de Goatfell op wandelen (en klauteren). We wandelden nogal wat kilometers af zodoende waren we goed voorbereid.

En toen viel ik op die knie. Iedereen raadde me de Goatfell af. Maar … die knie, die voelde zich daar in zijn element en al voelde die zich wat stijfjes die eerste wandeling van 3 km, het ging vlotter van dag tot dag.

En toch deden we de Goatfell niet, niet omwille van die knie, die had dat best aangekund, maar gezien de problemen die Luc vroeger had gehad met zijn longinhoud, kon hij het gestadige klimmen nog altijd niet zo goed verwerken.

We hebben er dan maar 100km gewandeld! Jawel. Eén van de laatste dagen deden we zelfs 26km, mét knie.

En volgend jaar ga ik de Goatfell op, als ik er nog ben én als de Goatfell er nog is en als het me lukt. En al zeg ik altijd dat ik Luc niet achterlaat, denk ik er over om Luc voor het erg steile stuk, op één van die rotsen te zetten en zelf die “large rocks” te trotseren.

Misschien probeer ik het zelfs via Corrie.