Het gebeurde al in juli, één van die twee dagen dat ik in de kliniek was voor mijn knie.

Na de behandeling liepen we naar de lift, al was het maar één verdieping hoog en daar stond een vrouw te wachten. Ze vroeg of we naar boven gingen. Wij antwoordden van niet en gezien de vraag dachten we dat ze misschien mee naar beneden moest.

Dat moest ze niet, ze vertelde dat ze wou wachten op mensen die ook naar omhoog gingen, want alleen durfde ze dat niet.

Het moet niet gemakkelijk zijn om met angst te leven, maar ergens vraag ik me toch af of iemand zichzelf daar niet van af kan helpen, zo met een gesprek met zichzelf. Daarom moet je het nog niet prettig gaan vinden.

Ik heb maar een hekel aan liften als ze te vol staan, maar dat heeft dan niets met angst te maken.