Het is al een pozeke geleden, maar aangezien ik geen berichtjes over Kulleprul meer postte, bleef het maar ergens sluimeren in mijn achterhoofd.

Nu ik echter de oplossing vond voor logskes over Kulleprul kan dat gesluimer natuurlijk in tekst omgezet worden.

Wat had dat rotspook nu gedaan?

Wel, dat kan al een jaar geleden zijn, bedacht ik dat ik de hoes van de slaapzak bij de slaapzak moest stoppen eer ik niet meer zou weten waar die was. Ik bedacht dat op het ogenblik dat ik hem zag liggen op de kleedkamer.

Laat nu toch per toeval, Luc de volgende dag beslissen om die kleedkamer helemaal om te bouwen en ik had die hoes niet weggehaald. Het was zo ver. Ik had een slaapzak zonder hoes.

Je kan niet geloven hoe dikwijls we met ons beiden alles hebben afgezocht, hoe dikwijls we in ons hoofd alle stappen opnieuw hebben ondernomen. De hoes was weg en bleef weg. Bij tijd en wijle dachten we er nog eens aan, maar een mens gaat zich uiteindelijk bij het onvermijdelijke neerleggen.

Wanneer vond ik die hoes nu terug? Bij de laatste grote opruiming. En waar vond ik die hoes terug? In de kast waarin zich de oude floppydisks bevonden en ook nog de fotoalbums uit mijn jonge jaren.

Zeg nu zelf, dat doet toch geen mens!