Luc had weer prijs. Telkens hij ook maar te maken krijgt met iemand met een snotvallingske van niemendal, gaat hij dat krijgen en er direct een bronchitis van maken. Ondanks de spuit die hij daarvoor haast anderhalf jaar geleden kreeg, was het nu weer de tweede op drie maanden tijd.

Hij moest naar de dokter. Gemakkelijkheidshalve heeft onze huisartsenpraktijk een agenda op internet. Maar het eigenaardige was dat die agenda propvol stond tot juli al (verder hebben we niet gekeken). Luc belde dan maar even op. En ja, ze hadden er weet van. En ja, ze waren er mee bezig.

Ik weet het niet, maar ik denk dat onze dokters met een virus zaten.

Luc kon die dag niet naar onze gewone huisdokter, maar wel naar één van de anderen, om kwart voor acht ’s avonds. Jammer genoeg zouden dat weekend Amke en Ella gekomen zijn en jammer genoeg wilden wij dan zo een minifeestje organiseren voor Ella’s verjaardag. Dat gingen we niet laten doorgaan. We weten niet in welke mate de kindjes die bronchitis konden oprapen en meenemen en rondstrooien. We hebben Ella dan maar op de dag zelf met een bezoekje vereerd.

Ik zat ook nog met een probleem. Die schouder diende opgevolgd te worden en dat had de eerste week van februari moeten gebeuren, maar door het langzaamaan genezen en de evenementen die er tussen kwamen, was er eigenlijk nog geen enkele week geweest dat ik geen pijnstiller of ontstekingsremmer had genomen. Ik wou die twee vrije weken benutten …

De dokters hebben een andere agenda en ik een afspraak voor volgende week. Een weekendje met Amke en Ella zal wat langer duren eer het weer eens past.