Viersel, zondag. Luc had, na al die jaren, nog eens zin om naar de Diamond Race in Viersel te gaan. Dus gingen we en Amke en Ella gingen mee.

Het was om plat achterover te vallen van frustratie want de zon, die ons toch de hele heenweg had begeleid, verdween als sneeuw voor de, nu ja, zon toen we parkeerden. Het begon te regenen, neen, te gieten!

Gelukkig staat daar een tent en gelukkig waren we daar ruim op tijd in.

En na de eerste race liepen we maar terug naar de auto om een boterhammetje te eten. Amke wou haar lange broek aan, die korte vond ze te koud. Dat deed ze.

Al moet ik zeggen dat ze zich dat snel bekloeg toen er drie boten naast elkaar de bocht namen en wij met drie, Luc stond relatief veilig blijkbaar, een flinke drasj kregen van het opspattende water. Twee paar benen en een paar broekspijpen nat. Amke vond het helemaal niet grappig. We mochten er zelfs niet om lachen.

Toen ik later voorstelde om even terug naar de auto te gaan zodat ze tenminste terug die korte broek aan kon, wilde ze niet. Het was opgedroogd.

Dat had ze niet mogen zeggen. Oh neen, dat had ze niet mogen zeggen. De drasj passeerde naast mij en overspoelde Luc en Amke, die dat natuurlijk niet erg eerlijk vond. Ze stond een meter achter ons om zeker te zijn dat ze geen doop meer zou krijgen. Dader? De “Purple Rain”. “Niet lachen” verwittigde ik Ella en geen van ons beiden durfden we ons om te draaien. Deze keer geen benen maar complete douche.

We lieten Luc en Ella maar achter en Amke wou ineens haar kleedje aan voor naar het restaurant achteraf. Kleedje, jawel, want ze was niet zeker of haar korte broek wel paste bij haar sandaaltjes. Mja, haast dertien, we zullen het geweten hebben.

Ik heb veel meer foto’s, deze zijn enkel van de eerste reeks, maar het is zo al lang genoeg. En verder kan er ook nog naar Lucs film gekeken worden.

Waarom ik die 99 zo in de gaten had? Ik vond dat die boot een ietsje driester door en over dat water ging. Achteraf vond Luc hun website en bleek het gevaarte bestuurd door de eerste en enige vrouwelijke driver. Dat ik dàt merkte al weet ik niet echt wàt ik merkte.

Nog wat anders? Een beetje Engelse les?

“Oma” vroeg Ella “Sea Eagles Rescue Team” zijn dat zee-egels?”

En daar wordt hier niet mee gelachen, hoor je!