Waar we vorig jaar bij het begin van de vakantie ineens met onze neus voor de Dun Fionn stonden, wilden we nu de lange kant op, vanuit Brodick dan.

Die gaat over Corriegills zo over de Clauchland Hills. Op het plannetje echter leek het of die wandeling niet over de Dun Fionn liep maar, na een rondje rond de top, de andere richting opging.

De vraag hield ons niet echt bezig, we zouden wel zien.

Wat ons echter meer bezighield was een kleine vermelding die zei dat het paadje, dat we rechts moesten nemen, haast niet zichtbaar was ondanks dat het aangegeven stond. Maar! Niet getreurd. Als we de laatste huizen van Corriegills voorbij waren, dan waren we te ver! En dan te weten dat Corriegills een dorpje is dat bestaat uit losse huizen langs een kustlijn.

Dat wil zeggen dat we na ieder huis ons liepen af te vragen of dat nu het laatste geweest was of niet. Luc liep zich te troosten met de kabels die nog verder liepen. Ik liet hem maar in zijn gedacht, die kabels lopen gewoon naar Lamlash, wat Luc zich op het einde van de wandeling ook realiseerde.

Maar neen, we misten hem niet. En daar zagen we de Dun Fionn en we stegen. We liepen het paadje voorbij waar we vorig jaar op ons Q zijn afgekomen, om even verder tot de vaststelling te komen dat we al veel hoger zaten en zo de witte steen bovenop de top konden zien.

Volgend jaar zeker opnieuw, als het nog kan, want ik las ergens dat ze daar op Arran de Clauchlands wel als een ideale locatie zien voor de nieuwe helihaven.