Waarom ik zo een veertien jaar geleden besloot dat ik geen voet meer bij Ikea wou binnenzetten ben ik al lang vergeten.

Nu zou ik het wel weten, al was het voorval niet van die aard dat ik over mijn voeten begon te denken. Enkel een kleine frustratie van een opmerkzaam ik-persoon.

We waren er dus, in die Ikea van Hasselt. Er was wel wat volk maar niet te veel. Eigenlijk was het aangenaam winkelen. We zagen meerdere dingen die ons wel bevielen maar we hielden ons aan de voorziene aankoop. Die moesten we eerst betalen en dan afhalen aan een afhaalpunt.

Van het reilen en zeilen bij Ikea kennen we dus helemaal niets. Zelfs hadden we dat ooit wel gekend, dan zouden die veertien jaar er wel voor gezorgd hebben dat onze Ikea-kennis nu volledig blank was.

We betaalden en volgden de aanwijzingen van de kassierster. We bekeken de lichtkrant rechts boven de balie en zagen dat ons nummer bij verwerking stond. Daar kwam ene dame met een paar winkelkarren waarvan ze de nummers afriep.

En dan komt het! Ze bekeek ons argwanend en vroeg welk nummer wij moesten hebben. Nadat wij dat nummer gaven zei ze betuttelend -weeral als zuster-directrice- dat dat eerst uiterst rechts moet staan. En ten overvloede voegde ze er aan toe: “in de rechter kolom”.

Ik voelde het al aan mijn ellebogen. De goede samenwerking was weg. Ik vraag me af hoe wij dat uitlokken. We hadden niets gezegd, niets gedaan, enkel gestaan – mogelijk wat te dicht bij die lichtkrant, omdat we anders de nummers niet konden lezen. Denken die mensen dan: “die twee zien er sullen uit, daar kunnen we eens mee sollen?” Of “zo een arrogant uitziende trien gaan we eens een lesje leren”?

We gingen dan maar op het bankje zitten wachten en zagen twee karren uit het magazijn komen, waarvan ene, aan de pakken te zien, wel eens voor ons kon zijn.

Het mens bekeek het nummer, liep de kar voorbij en nam de andere. Ik zei het nog tegen Luc, ik zei: “let op! Die gaat ons laten wachten”. Ik heb daar ervaring mee.

Ze verdeelde de goederen en negeerde die andere kar. Daarna heeft ze een viertal zaken geregeld van mensen die dan pas aan die balie aankwamen, is ze nog eens naar de vier balies van de klantendienst gelopen en is dan alle lege winkelkarren beginnen sorteren en netjes zetten.

Een tiental minuten stond die winkelkar met die twee pakken daar. We deden alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Enig commentaar van onzentwege zou de situatie verergeren. Dat is ook een onderdeel van voornoemde ervaring.

Uiteindelijk was het wel degelijk onze bestelling.

Zoals gezegd, ik krijg de kriebels van zulke situaties. Ze mochten me wel eens een verklaring geven waarom het fout gaat, waarom men ons zo op eerste zicht niet mag.

Maar bij Ikea? Daar staan we mogelijk volgende week al terug. Na het installeren van onze aankoop zagen we dat onze badkamer nog gemakkelijk iets meer mocht hebben.