Ikea – Wizzewasjes

Tag: Ikea (Page 1 of 2)

Wereldboekendag en Vlaanderenleestdag → 1+2

By ms

On 24 april 2024

Ergens de voorbije week waren we, na toch wel een hele poos, nog eens in de Kringwinkel van Sint-Truiden binnen gestapt en ik vond er een boekje over Ensor, genummerd.

En Luc vond er een affiche:

(Lees verder onder de foto)

En waar denk je dat wij gisterenmorgen zo iets na tienen binnen stapten?

Ik vond er een paar boeken naar mijn gading. Ik vond er een paar boeken naar Lucs gading. Luc vond er een paar boeken naar zijn gading.

Daardoor gemotiveerd vroeg Luc of we niet ineens naar de kringwinkel van Hasselt -ook Okazi- zouden doorrijden, we moesten toch nog maar enkel naar de Colruyt en anders zaten we toch weer thuis.

Als we dan toch naar Hasselt gaan” vroeg ik “gaan we dan ineens naar de kringwinkel van Diepenbeek ook?” Die hoort ook bij Okazi.

In Hasselt was het al heel wat minder al waren er heel wat meer boeken. Enkel Luc vond er één boek naar zijn gading maar ik vond er een joepie-ding voor een halve euro waar ze elders *hier staat gecensureerde inhoud, ik moet niemand slimmer maken dan ze zijn*.

In Diepenbeek vond ik één boek dat Luc interesseerde, maar dat is eigenlijk een kleinere winkel met een beperkter aanbod, maar de twee keren dat we er nu waren, waren toch wel lonend.

Gezien het ondertussen noen was geworden stelde Luc voor om bij Ikea binnen te springen om daar iets te eten. En ik zei dat de McDonald’s in Sint-Truiden er ook nog was. Ik liet Luc de keuze.

Uiteindelijk waren we pas tegen drieën thuis, nadat we -zoals gezegd- ook nog de Colruyt maar ook nog de kringwinkel van hier met een bezoek vereerden. Maar hier viel geen korting te rapen. Er stond wel een vermelding en koffie met koekskes.

Luc vond er nog een ander snuisterding naar zijn goesting en ik tikte nog vier boekensteunen -om bij de boeken te blijven- op de kop. Die kon ik nog gebruiken in mijn zelfgemaakte kistenkast.

____________________
¹ Wereldboekendag
² Vlaanderenleestdag

Ikea verlaagt

By ms

On 1 februari 2024

In Za za, ze & zo

Sedert de stoven het huis uit zijn, houd ik wel de zoekertjes op de zoekertjespagina in het oog. Ook kijk ik rond in Kringwinkels.

Ik wil namelijk in die ene schouw een boekenrek -wat anders- van de gepaste maat, dus niks te smal, niet te laag zodat het er maar wat erbarmelijk bijstaat maar ook zeker niet te hoog of te breed zodat het ook niet meer ruimte zou innemen dan nodig.

In de andere, die hier achter mij, echter wil ik een muurtafel. Daar heb ik nog wat meer vereisten. Buiten dat die de gepaste maat moet hebben, moet die ook bij de andere meubels passen of net helemaal niet, maar ze moet ook een tweede legplank onderaan hebben.

Als je in de Kringwinkel al eens eentje tegenkomt zijn er te veel tierlantijntjes aan of ze heeft geen onderblad.

En dan lees ik:

Ikea verlaagt plots prijzen van honderden producten, en dat doen ze niet enkel voor de klant¹

en zeg: “Zeg Luc, het wordt tijd dat we die schouwen eens gaan afwerken”.

Uitgelichte afbeelding:

Themabeeld: foto van glazen muurtafel in Kringwinkel.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Zelf scannen is eenvoudiger

By ms

On 25 januari 2024

In Za za, ze & zo

We waren al meer bij Ikea en we waren al een paar keer bij Action, het vaakst waren we bij Decathlon. We waren wel al bij andere winkels ook. Maar bij de drie voornoemde hebben ze een zelfscan en wij, wij gebruiken die.

Soms staat er dan iemand mee over mijn schouders te kijken, als vrezen ze dat ouder wordende vrouwen zo een zelfscan niet aankunnen. Soms doen ze dat niet maar vragen ze: “Gaat het?” Soms vragen ze niks maar zitten ze er gewoon met hun handen tussen.

Op een keer, niet zo heel lang geleden, kwam er een melding op één van die zelfscans. Die melding zei dat we moesten wachten, dat we waren geselecteerd voor een controle en dat er iemand van het personeel aan kwam.

Ik begreep dat. Want ik denk nu niet dat iedereen even eerlijk is en en dat zo’n zelfscan toch wel verleidelijk kan zijn.

Laatst las ik dat er bij Jumbo meer gestolen wordt dan dat er winst¹ gemaakt wordt. Ze wijten het grotendeels aan de zelfscans.

Vervolgens las ik dat het een sport is om zoveel mogelijk te pikken².

En zoals goeie media betaamt gaan ze dat nog wat verder uitmelken en maken ze een profiel van de winkeldief³ in ons land: een man van ± 46 en die komt op dinsdag na 15 uur boodschappen doen.

Nu moet ik zeggen dat ik nog nooit heb meegemaakt of gezien dat iemand anders op een controle moet wachten. Wij maakten het ondertussen wel al meer mee.

Mijn vraag is nu op welke basis die machines beslissen dat ze een klant moeten controleren? Of wordt het door de persoon die toezicht houdt ingevoerd? Want als het over kleine bedragen gaat … daarvoor zijn die zelfscans er toch in de eerste plaats gekomen?

De laatste keer -grappig hoor- in een winkel waar we niet vaak komen, zei de medewerker dat we met zo weinig artikelen beter de zelfscan konden nemen. Daarmee bedoelde hij dan niet die waar we bij stonden maar wel dat we eigenlijk moesten aanschuiven aan een kassa waar een handscan lag, zelf inscannen en betalen. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat hij er bij vermeldde: “Als er niet te veel volk is”.

Wij moeten er echt wel verdacht uit zien. Ik denk dat die van de media hun profiel moeten herzien³.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/01/04/supermarkt-jumbo-over-winkeldiefstallen-meer-diefstal-dan-we-
² Het Laatste Nieuws
³ Het Nieuwsblad

Het sukkelstraatje

By ms

On 20 juni 2023

In Za za, ze & zo

Terwijl Luc nog bezig is met zijn tweede reeks van 9 kinebehandelingen, stond hij de zondag van de vorige week op met een lichtjes stijve nek. En in plaats van te beteren, werd het altijd maar erger. Toen ik hem eens een massage gaf, voelde dat goed aan maar ik durf toch niet goed, ik ben tenslotte geen masseur en ik weet ook niet of ik niet meer slecht dan goed doe.

Ik gaf hem het kussen dat ik gebruik om te lezen in bed, in een vorig leven was dat een orthopedisch kussen geweest en ja, ook dat gaf lichte beterschap maar geen genezing.

Hij ging dus -nog maar eens- naar de dokter en die voelde daar ergens een knoop maar die ging dan wel tot in de helft van zijn schouders. Dus schreef de dokter -nog maar eens- een reeks kinebehandelingen voor, maar deze keer voor zijn nek. Blijkbaar is dat maximum van 2×9 telkens enkel en alleen voor een bepaald mankement en kan je voor een andere pijn ook nog eens twee reeksen krijgen.

Bovendien raadde hij een “Sissel orthopedisch hoofdkussen” aan, waarvoor we eerst even de grote pot van de lotto moeten winnen. Luc besloot dat hij wel eentje uit de Ikea wou proberen, zodat mijn leessteun weer aan mijn zijde van het bed terecht zou komen.

Want … volgens Luc is het sowieso te breed. En ja, dat is waar, dat ~~hoofd~~leeskussen is al bijna een huppeling.

Mottige maandag

By ms

On 25 april 2023

In Za za, ze & zo

Onze carwash werd vernieuwd. Onze carwash ziet er nu wat meer disco uit, met een blauwige ingang, met discolichten waarop de zwabbers dansen in alle kleurkes. Maar ineens … stonden we daar, stond die draaiende zwabber daar te zwabberen en hield ons gegijzeld en dat bleef maar duren. En dat bleef maar duren. En dat bleef maar … Aha! Ze hadden van voor het licht gezien, dacht ik, want alles viel stil.

Komt die man en die zegt iets over iets dat Luc niet mag doen. Ik denk: “Allee, tis weer ons schuld”. Luc had iets gedaan, maar ik had Luc niks zien doen. Maar blijkbaar zei hij dat Luc niet zo vaak moest claxonneren, dat één keer claxonneren volstond. “Met dat lawaai hoor ik dat niet” zei Luc. En de molen zette zich terug in beweging.

“Heb jij geclaxonneerd?” vroeg ik. “Ja” zei Luc “zo’n drie keer tut-tut-tut”.

Daar ging dat ding terug in de fout. Deze keer was het euvel sneller hersteld en kwam de man nog vragen of we geen schade hadden.

Liever ouwerwets dan haperende disco. Geloof me maar. Bij het uitstappen aan de winkel had ik de bibberatie in mijn benen. Heel raar.

We reden door naar onze bestemming in Hasselt, waar ik in de winkel tot de bevinding kom dat ik mijn secrid kaartenhouder niet had. Dat betekent geen ID-kaart, geen rijbewijs, geen bankkaarten. Ik maakte me niet direct zorgen, ik had zondag alles uit de andere sjakosj gehaald en in mijn buromandje gelegd. Maar zwart in zwart? Altijd mogelijk dat ik er over keek.

Meestal betaal ik met de telefoon, maar in die winkel hadden ze me al eens twee keer willen doen betalen omdat ze Payconic niet kende en ik had geen zin in maar weer een discussie.

En toen vroeg Luc: “Heb je geen zin in een ommeke langs Ikea? Zweedse ballekes eten?” Eigenlijk wel. Eigenlijk niet. Ik wou eerst zekerheid over mijn kaarten.

Thuis keek ik in het buromandje, daar lag niks meer in. Ik had alles dus wel degelijk in mijn handtas gestoken. Waar zat die verd*** secrid? Natuurlijk! In die andere sjakosj nog, nondedorie.

Toen ik Mr. Secrid vond heb ik hem onder zijn voeten gegeven. Door zijn schuld ben ik die Zweedse ballekes misgelopen.

Zijn die koekskes nu mislukt? Of niet?

By ms

On 13 december 2020

In Za za, ze & zo

Het absolute begin van dit log zat bij de kerstfilms. Die zijn daar altijd maar over koekskes en chocomelk bezig. In die mate dat ik daar goesting in kreeg, al lust ik helemaal geen chocomelk. En omdat ik geen zin had om chocomelk te maken kocht ik die maar in een brik …

Ik lust nog altijd geen chocomelk.

Maar dan had je nog die koekskes nog.

Ik zocht op internet en vond … ook op internet natuurlijk en ik waggelde me in gang, kocht de ontbrekende ingrediënten met inbegrip van koekskesvormen en andere attributen … maar dat is dan weer een ander verhaal waar ook de ijsbeer een rol in speelt. En vermits dat nog niet afgelopen is, zal het voor een andere keer zijn.

Maar dan had je die koekskes nog.

Ik zette me aan het deeg. Dat was nogal kruimelig maar volgens de bron op internet zou dat normaal zijn. Toch maar een raar deeg, vond ik dat. Ik liet het dan ook de hele nacht chillen. Zo ried men dat dan ook aan op internet.

En ja, de volgende dag sneed ik de vormpjes uit en bakte. Ik grommelde toen ik zag dat sommige van die koekskes -de dikkere- mals bleven, wou die nog even de oven in schuiven maar vond ze eigenlijk al gekleurd genoeg.

“Weet je” zei Luc bij het proeven “ik vind die malse lekkerder”. Een meevaller bij een tegenvaller? Dat wist ik zo nog niet.

Want al heten die koekskes in Amerika dan “Gingerbread Cookies”, ik vond ik die toch erg smaken zoals de kaneelrollen die wij zo af en toe uit de voedingswinkel van Ikea¹ meebrengen.

“Weet je” zei Luc bij het naproeven “ik vind deze lekkerder dan die van bij Ikea”

Vandaar de titel.

¹ Kaneelrollen

Gewapend met een deegrol

By ms

On 28 juni 2020

In Za za, ze & zo

Ooit, lang geleden, kocht ik een deegrol. Een moderne, in die tijd dan toch, één van Tefal en met losse handvatten. En precies die handvatten gingen me dwarszitten. Het deeg kroop tussen de randen en ik maakte me er vies aan.

Maar toen kwamen al die jaren dat ik niet meer bakte en lag de deegrol in de keukenschuif.

Ooit, nog niet zo lang geleden, hield Luc opruimactie in de keuken en kwam met de deegrol binnen. “Wat met dit?” vroeg hij. “Containerpark” zei ik. Twee dagen nadat de deegrol daar beland was vond ik op internet krak dezelfde te koop staan, aangeprezen als “vintage uit de jaren ’70”. Had ik die nog op de rommelmarkt kunnen verkopen … tsss …

Nu begon ik terug te bakken en had geen deegrol meer. Het was behelpen. Het komische was wel dat je nergens nog een deegrol vond, wel in de dure kookwinkels natuurlijk, maar ik ben nu eenmaal geen chef en al helemaal niet rijk.

Nu met de winkels open keek ik in de Kringwinkel, voor noppes. Er waren er wel veel verkocht, vertelden ze me daar. Was iedereen soms uit verveling aan het bakken geslagen?

We repten ons naar Ikea om een braadslede en ineens keek ik ook voor een deegrol: één exemplaar, dat ik niet kreeg omdat het het toonzaalmodel was en iedereen er met zijn handen had aangezeten.

Donderdag waren we er terug. Luc wou een nieuwe pan, de oude was versleten. Wij lijken wel pasgetrouwd en met de uitzet bezig, maar er is wel meer dat aan vervanging toe is.

De deegrollen waren in stock, de pannen ook, dat hadden we thuis al op internet nagekeken. We namen ook nog een ijsschepje -lees twee- en een nieuwe kaasrasp mee.

We liepen tevreden door de gangen. Je moet wel -zo goed als- de hele winkel door om aan de kassa te geraken. En onderweg was er de zwalpende vrouw. Ze liep van de ene kant van de gang naar de andere om telkens iets anders te bekijken. Toen wij haar voorbijliepen hoestte ze in de richting van mijn gezicht. Was het anderhalve meter? Ik weet het niet.

Ik denk niet dat ze het bewust deed, ik denk ook niet dat het met opzet was. Het was eerder de beweging die iemand maakt om in zijn hand te kunnen hoesten maar het werd een mislukte poging.

Mijn groot plezier was naar de filistijnen en ik werd er echt wat ongemakkelijk van.

Ik wou het niet onmiddellijk posten, ik wou eerst de incubatietijd voorbij laten gaan. Maar achteraf gezien is dat ook belachelijk.

Momenteel ben ik weer helemaal blij met mijn deegrol en Luc met zijn pan.

De pannekoekenpan

By ms

On 4 april 2020

In Za za, ze & zo

Gezien onze verminderde bewegingsvrijheid zal ik vandaag maar eens het voorvalleke vertellen dat voorafging aan de eerste zaagronde maar gebeurde na de eerste poging bij Zoneke.

Ik ging thuis die pancakes bakken en wat bleek? De pannekoekenpan deugde niet meer. Ik wou een nieuwe, maar dan wel een lage koekenpan.

Ik googelde en vond wat ik zocht. Die verkochten ze bij Ikea Wij met ons tweetjes reden richting Hasselt en kwamen stomverbaasd voor die wand met pannen tot de conclusie dat de betreffende pan er niet tussen hing.

Na enig navragen bleek dat die enkel in Nederland in de winkels te kopen was, maar ik kon ze ook bestellen. Ik deed iets dat ik normaal niet doe omdat ik nogal goed ben opgevoed, maar nu draaide ik me om liep naar de uitgang. Enig antwoord op bovenstaande was waarschijnlijk toch niet vriendelijk geworden en zou zo wat geklonken hebben als:

Ga ik een pan kopen zonder te zien wat ik koop? Zie ik er uit als iemand die een pan zou kopen zonder te zien wat ik koop?

Op de e-mailvraag van Luc aan de winkel kreeg hij als antwoord dat we in de toekomst op “.be” moeten googelen. Gelukkig moest ik me nu niet omdraaien om een minder vriendelijk antwoord binnen te houden. Als ik me hier omdraai kijk ik naar de schouw en die zou toch niet begrijpen als ik zeg:

Denken die nu écht dat ik speciaal op hun winkel heb gegoogeld? Denken die nu écht dat ik niet op pannekoekenpan heb gegoogeld?”

“Ik heb er eentje gevonden bij Casa” zei Luc even later “maar het is wel een specialleke”. Dat was ze. We waren direct verkocht en stapten weer in de auto, reden naar Hannut en kochten de pan.

Weet je wat nu extra komisch is? Bij ons volgend boodschappenrondje hing er toch een gewone lage pannekoekenpan in de Colruyt zeker … Die verwisselde natuurlijk ook van eigenaar.

Zodoende hebben wij nu de luxe van een lage koekenpan voor pannekoeken en een smiliepan voor pancakes.

Waarom Luc ne krak is

By ms

On 5 november 2019

In Za za, ze & zo

Kringwinkel. Schilderij. 80€ bij de bol met een kommeke. In een kader van bij de Ikea Prikske betaald. Schoon voor in de eetplaats. Paar vijskes los van kader. Luc gaat repareren.

Krak! Geen glas meer in de kader van bij de Ikea

Gelukkig hadden ze bij de Action kaders van het goeie formaat en dat voor een prikske van de prijs van een nieuwe van bij de Ikea

De belofte en de Zweedse ballekes

By ms

On 8 maart 2019

In Za za, ze & zo

Een poos terug, tijdens een gesprek aan tafel, kwamen we op de Zweedse ballekes van de Ikea, waarop Amke en Ella wisten te vertellen dat zij geen weet hadden van Zweedse ballekes bij de Ikea en ik hen beloofde dat we dat wel eens zouden doen.

Gisteren dus. We waren toch in Hasselt. Ella verjaart volgende week en ze had nog wel één en ander op een verlanglijstje staan.

Ik kon me voor het hoofd slaan. Daar ging mijn planning om het met Baskuul op een akkoordje te gooien. Wat nu?

Ik heb het opgelost. Ik heb voor mij een kindermenu besteld.