Er zijn van die dingen die je niet weet. Internet is dan wel handig, maar in dit geval vertelde internet dat ik er met mijn pollen moest afblijven.

Ernstig was het niet maar het had me gestoord. Ineens had er vorig jaar op vakantie een zwart puntje gezeten op de zoeker van mijn fototoestel. En al stond het niet op de foto, ik wou het weg. En zoals gezegd bleek het niet ernstig en was het beter om het zo te laten.

En dan komt de mail. Die komt van een gekende fotografiezaak waar ik klant ben. Blijkbaar kan ik het fototoestel compleet laten nazien en kuisen door een expert, mits inschrijving en de betaling van een kleine bijdrage. Ik denk: “doen” en denk: “weg met de zwarte punt”.

Zoals altijd hield ik mijn fototoestel een beetje gecamoufleerd sedert de dag dat iemand er nogal neerbuigend over deed en me aanraadde een beter toestel en een serieuze lens te kopen. Bij het zien van alle grote kanonnen in de wachtzaal dacht ik even: “ik hoor hier niet”. Eigenlijk was het meer: “mijn fototoestel past hier niet tussen”.

Niemand gaf echter commentaar al had ik mijn eventueel antwoord wel al klaar. Ik koos nu eenmaal een lichtgewicht omdat dat handiger is op trektocht. Punt.

Uiteindelijk legde ik mijn toestel en de tweede lens op tafel. “I like this model” zei de expert. Mijn dag was ineens goed. En we hadden een aangenaam babbeltje terwijl hij de zwarte punt er uit haalde en het toestel grondig nakeek en het binnenwerk reinigde.

Op internet doen ze wat verbaasd dat zoiets als die zwarte punt kan voorkomen. Ze weten het aan onvoorzichtigheid bij het wisselen van de lens. Maar dat is niet zo. Ik weet nu hoe het kan komen en van waar het kan komen en ook dat de oorzaak niet één of andere een stommiteit betreft maar een toeval.

Moet ik nog vertellen dat ik nu voorstander ben van zo een jaarlijks nazicht?