Als naar dagelijkse gewoonte hield ik me in de ochtend bezig met mijn sudoku toen Luc vroeg: “ben je nog bezig met de sudoku?” Dat vroeg hij omdat hij me gewoonlijk rustig laat sudokuën en zichzelf onderwijl in stilte bezig houdt. Maar, laat me nu toch net op dat ogenblik de laatste 7 van de puzzel invullen.

Ik stond dus recht, want als hij zoiets vraagt heeft hij meestal wel een interessant ietsje dat hij me op de pc wil laten zien, maar hij stopte me onmiddellijk. “Neen, neen” zei hij “Dat is het niet”.

Ik ging weer zitten en wachtte af.

“Wij hebben een spook” zei hij. Dat weet ik natuurlijk al jaren -en neen, het betreft niet Kulleprul- maar zolang Luc zelf niet persoonlijk met het personage te maken krijgt, zal hij diens bestaan niet erkennen.

Ik wachtte dus verder af. “Die wekker op de badkamer wordt telkens verplaatst” zei hij.

Jawel, op de badkamer staat een wekker en wel in eerste geval omdat we daar dan ook het uur kunnen zien, maar ook omdat hij in kunststof is en de gepaste kleuren heeft voor onze badkamer. Die wekker staat zo opgesteld dat je eigenlijk van overal in de badkamer het uur kan lezen, ook als je jezelf op de troon bevindt.

“Je kan niet geloven” ging hij verder “hoe dikwijls ik die al goed moest zetten”. “Jij zou dat toch niet doen?” vervolgt hij.

Natuurlijk doe ik dat. Ik neem ’s nachts -als ik mij in het donker in de badkamer bevind- die wekker op om in het straatlicht te kijken hoe laat het is. Meestal merk ik dan ’s morgens wel dat hij wat verplaatst is, soms niet. Het alternatief is op mijn gsm kijken, maar dat oplichten zou dan wel Luc kunnen wekken.

Dus, we hebben geen spook, of tenminste, dat hoop ik toch …