Zoek
Ik had het dus niet meer. Ik las dat je speciale hersenen hebt als je kiekevel krijgt van muziek1.
Ik had dat vroeger vrij snel, maar na het lezen van het artikel besefte ik dat het me allemaal nog weinig deed. Of ik was te gewend aan mijn kiekevelmuziek of mijn hersenen hadden dus een grondige transformatie ondergaan.
En dan herinner ik me toch dat ik wél kiekevel kreeg, die dag dat ik mijn hoorapparaat voor het eerst droeg en in de auto bij het horen van “Guido Belcanto’s “Op het zeildoek van de botsauto’s” tot het besef kwam dat ik al lang bepaalde instrumenten niet had gehoord.
Maar dan kwam die avond met Vive le Vélo én het kiekevel bij “Le temps des cérises” door Geike Arnaert en Bobbejaan Schoepen.
Ik was al blij dat mijn hersenen tenminste nog mijn hersenen waren.
Muziek kan me ook nog altijd een stemmingswissel bezorgen, dat wel. Ik word vrolijk van bepaalde deuntjes, ik word zwaarmoedig van andere. Het spelen van vrolijke liedjes als ik zwaarmoedig ben helpt echter niet. Dat helpt enkel in neutrale toestand.
Gelukkig behoort die zwaarmoedigheid meer en meer tot het verleden al zou ik dat beter niet zeggen om geen slapende honden wakker te maken.
Anna berg
Ja lap. De hersenen dus. Ik krijg kippenvel van andere dingen … Fijn dat de zware buien lichter en lichter worden.
ms
Oh maar, die zijn nu verwaarloosbaar. Daarmee dat ik het nu aan mijn oren wijt … dat ik muziek misschien niet meer volledig hoor.
francky spruytte
De tijd dat muziek me kippevel bezorgde ligt ook ver achter mij.
We zijn het allemaal gewoon geworden.
Veel interessante nieuwe muziek komt er niet meer op de markt door al dat illegaal downloaden.
ms
Muziek maken gaat nu zo een beetje aan de lopende band.
Iedereen kan het en iedereen brengt uit.
Rob Alberts
Hier geen kiekevel maar wel een hoorapparaat.
Weer een bewijs dat er iets ontbreekt aan mijn hersens?
Vrolijke groet,
ms
Na verloop van jaren hebben wij gewoon te veel hersens, samen geperst in een veel te kleine ruimte.
elsje
Muziek bezorgt me gelukkig nog steeds kiekevel.
Soms zorgt het voor onverwachte stemmingswisselingen. Van euforisch tot melancholisch.
Stilte daarentegen kan mij ook als muziek in de oren klinken.
ms
Meestal zet ik zelfs geen muziek meer op. Als ik met mijn binnenhuiveloke rijd, dan wel.
Bertie
Mij ook nog steeds. Niet vaak en liever zonder gehoorapparaat met de volume knop ver open. Dan klinkt de muziek mooier. Voor mij dan.
ms
Het volume mag niet luid, dat lijkt wel fysiek pijn te doen. En zonder hoorapparaat gaat er te veel verloren.
Op een morgen bij het ontbijt, de radio op in de keuken, wij aan de eettafel, vroeg ik Luc welke post er op stond. Dat was echt wel stevig drumwerk en dat al voor het derde liedje op rij.
De twee vorige weet ik niet, maar het liedje in kwestie was Abba. Ik hoorde enkel de drum en een zacht geneurie.
Bertie
Dat is vaak bij doofworden, je verliest een deel van de tonen. Hoge of lage of het wordt afgetopt en je hoort alleen een dreun.
MyriamC
Mijn oren zijn nog prima (mijn hersens ook hoop ik) maar ik zal zelden zelf muziek opzetten. Heel soms, als ik in een bepaalde stemming ben, speel ik mijn playlist af van Spotify. Die momenten zijn echter zeldzaam. Ik denk dat ik in mijn jeugd een overdosis gehad heb. Kan wel bij bepaalde nummers heel vrolijk of melancholisch worden, dat wel. Het is bij mij heel dikwijls alles of niets.
ms
Er was een tijd dat er bij mij altijd muziek op stond.
Dat was een automatisme.