Alle jaren in augustus horen we weer over de vallende sterren die geen vallende sterren zijn maar meteoren. Eén keer zijn we er ’s avonds op uit getrokken om ze te zien. We zagen er maar een paar en we hadden geen fototoestel.

Nu las ik er weer over¹, al zijn het nu niet de Persëiden maar wel de Geminiden. In elk geval dacht ik dat het wel eens het goeie moment kon zijn om ze te fotograferen.

Ik zette het driepotig statief met het stijve been voor het venster van de overloop. De straatverlichting zou wel storen, maar om nu in dat donkere veld te gaan staan met deze koude, daar liep ik ook niet warm voor.

Wat blijkt nu? Je kan die dingen niet fotograferen, je kan enkel afdrukken en hopen dat er ene op je foto staat. Fotografenfora raden zelfs aan om het met een afstandsbediening -die ik niet heb- te doen. Bovendien heb je het meeste kans nà middernacht.

Ik hoop dat er nu niemand verwacht dat ik na middernacht op die overloop ga staan om op dat knopke van het fototoestel te drukken en te drukken en te drukken en te … om dan de morgen daarop tot de bevinding te komen dat ze allemaal tussen twee drukken in naar beneden zijn gekomen of me gewoon in de kou lieten staan.

We zullen tot in augustus wachten en dan zien we wel of we in het donker in het veld willen gaan zitten in de hoop dat de Persëiden dan op het goeie ogenblik aan de lens voorbijkomen.

© Afbeelding: ms – Wizzewasjes

¹ Het Nieuwsblad