drie vier!

We lopen door de Kringwinkel, ik ben op zoek naar vers leesvoer -dat ik vind- en we doen nog een toertje en bekijken één en ander.

Zo zien we enkele tekeningen waar we ons een paar vragen bij stellen. Luc neemt er eentje op, keurt het grondig, zet het terug maar het ding schuift uit, het treetje af en … knal op mijn voet. En daar is nu de lak af.

Zo ziet Luc een kast met enkele ornamenten er in. Curieus als hij is, wil hij die eens nader bekijken, hij opent de deur en het hele bovenstuk van de kast kantelt naar voor. Met een snelle reddingsactie sluit Luc de deur en duwt het kastelement terug op zijn plaats.

Hij is nog niet bekomen van voorgaande -wie zet nu een bovenstuk van een kast op een onderstuk van een kast zonder dat het ding stabiel staat- als hij weeral … knal met zijn hoofd tegen de te lage aanzet van het plafond van de trap loopt. Hij viel bijna om van de schok maar herpakte zich nog net voor hij horizontaal op een kast terecht kwam.

En dan ziet hij nog wat, hij pakt het ding -ik zou niet weten wat het was- bij één oor op en het knalt in zeker zeven stukken uit elkaar op de grond. Dat oor zat los.

“Nu kom ik nergens meer aan” foeterde hij moordlustig met het oor stevig in zijn hand geklemd. Maar daar heeft hij zich niet aan gehouden