Ooit, lang geleden, toen men in Zwitserland het autowegenvignet invoerde en iemand uit de buurt met zo een vignet op de auto rondreed en er bleef mee rondrijden ook nadat het verlopen was, hoorde ik de opmerking dat dat om te stoefen was, stoefen omdat hij in Zwitserland was geweest.

Onze vignetten hangen er ook nog steeds op. Om te stoefen? Neen. Omdat ik het nog niet over mijn hart kan krijgen ze er af te halen. Je betaalt wel wat aan zo een vignet en dan mag je er plezier aan beleven ook, al zijn ze niks meer waard.

Maar dat er geld wordt uitgeslagen, dat is een feit.

Je hebt eerst het Duitse vignet, maar dat is enkel voor bepaalde stadsgebieden, dat had ik opgezocht en we hadden het niet nodig.

Maar dan had ik toch geen rekening gehouden met onze gps die ons in Ulm van de autosnelweg haalde en dwars door de stad ging rijden waar de borden dat het vignet verplicht was ons tegenlachten. Gelukkig kregen we geen controle.

We besloten dat we sowieso dat vignet gingen kopen, je weet maar nooit en we zijn wel meer in Duitsland. Ik vervloekte mezelf wel een beetje dat ik die niet op voorhand online had gekocht, want -zo las ik- je kan die hier¹ voor 12€ bestellen terwijl je ze in Duitsland bij tankstations en TÜV zou kunnen kopen maar daar zouden ze dan zomaar de prijs vragen die zij willen. In realiteit? In tankstations hadden ze ze niet en wij betaalden bij TÜV zomaar 6€.

Dat ze er allemaal wel een beetje -veel- winst willen uitslaan merkte ik pas toen we terug waren. Wij betaalden namelijk 9,20€ voor een Oostenrijks wegenvignet bij een tankstation, terwijl we dat hier online 16€ zouden betaald hebben².

Daar hadden we nog een gag mee voor. Ik legde dat netjes in de auto, klaar voor als we de Oostenrijkse autosnelweg op moesten, zie ik een hele constructie over die autosnelweg staan, neem dat vignet om het te tonen en zie dan pas dat het op de ruit gekleefd moet zijn. Ik heb dat met supersonische snelheid zo maar plompverloren tegen die ruit gedoeft. Het hing en hangt wat uit de pas en wat scheef. Toen bleek die constructie gewoon wat het was: een constructie voor als er eens een controle zou plaatshebben.

Bij het uitrijden van Oostenrijk was er wel controle. Hij bekeek de ruit, deed teken dat we opzij moesten en veranderde ineens van gedacht toen hij dat schots en scheve ding rechts zag hangen. Nu ja, bij de andere auto’s zat dat netjes links of in het midden maar ik had de Duitsers gevolgd die dat van hen rechts wilden hebben.

We hebben nog eens geluk gehad, met het Sloveense vinjeta namelijk. Dat kost 15€ en is maar 7 dagen geldig terwijl wij er pas op de 8ste dag weer vertrokken. De huiseigenaar vond het veiliger om voor die luttele uren op Sloveens grondgebied toch maar een tweede te kopen, maar een andere Sloveen, met wie we een aardig praatje maakten, vond dat we gemakkelijk het risico konden nemen, voor die enkele keer dat ze daar bij die grensovergang in Jesenice konden staan.

Ze stonden er. Wij hadden -gelukkig- een tweede.

En al die herinneringen zou ik nu van de ruit moeten halen omdat misschien één of andere giftigaard ons nu stoefers zou kunnen vinden. Alles te zijner tijd en dat is -even- nu nog niet.