Zoek
In de Holiday Inn in Gent bestaat het ontbijtbuffet uit een cirkel met een doorgang naar het midden om de uitgestalde waren aan te vullen. Ooit slaagde ik er in om zomaar die zone in te lopen om me plots te realiseren dat ik fout zat. Iedereen lachte.
Op Amke’s verjaardag, liep ik bij het verlaten van het restaurant, verstrooid achter de comptoir in plaats van de buitendeur te nemen. Iedereen lachte.
In de Auto5, op zoek naar een reserveset lampjes voor de auto, hielp de verkoper ons die te vinden. Hij zei: “Kom maar mee naar de kassa”. Ik nam dat te letterlijk en stond samen met hem àchter de kassa. Iedereen lachte.
Bij ons bezoek aan de Action liep ik binnen, keek om en zag Luc nerg… in de hoek vooraan bij de wasverzachter. “Wat deed hij daar?” vroeg ik me af. “Hier zijn toch geen kaders” zei ik.
Bij het aanschuiven aan de kassa viel mijn nikkel dat ik langs daar was binnengekomen.
Niemand lachte. Saaie pieten!
francky spruytte
Iedereen kan wel eens verstrooid zijn.
Dat kan inderdaad leuke taferelen opleveren.
ms
Vooral als een ander dat doet.
Matroos Beek
Hahahah! Ik zie het zo gebeuren.
Ik ging ooit op de stoel zitten van de notaris. Vergissing van kant…
ms
Hopelijk kon de notaris er ook om lachen.
In Gent vond ik het nogal gênant, al vond ik het ook om te lachen.
Bij de drie laatste kon het me niet meer schelen.
Matroos Beek
Gelukkig wel. Het was een vrouw. Trouwens een hele aardige, geen typische, stijve notaris. In haar kabinet lagen haar twee jachthonden aan haar voeten. Ze roerden niet. Ze gaan altijd met haar mee naar het werk. Het breekt ook een beetje de ernst die daar altijd heerst. Heel bijzonder was dat, nu ik er zo over nadenk. Ik had meer interesse in de honden dan in die akte die moest passeren. Of het is een tactiek. Een afleiding van de addertjes onder het gras in die sowieso al onbegrijpelijke documententaal.
ms
De meeste notarissen waar ik mee te maken kreeg wàren saaie pieten.
Bertie
?Saaie pieten, zeg dat wel.
Dit zijn de leuke dingen, een krak met zijn verstrooide vrouw.
ms
Ja hé … Al vraag ik me af waarom de kassierster niets gezegd heeft.
Luc ook niet trouwens, al snap ik dat wel. Die krak was nog niet vergeten.
elsje
Ha ha. Zoals het gezegde vermeldt: dode vissen drijven met de stroom mee, levende vissen daarentegen zwemmen tegen de stroom in … gewoon blijven doorlopen
ms
Straks zetten ze me nog ergens aan het werk.