Zoals verwacht gaat de Collect & Go-afhaling van vandaag niet door. Ik kreeg daarover gisterenmorgen een e-mail. Die afhaling wordt uitgesteld. Zaterdag om 11u zou ik er mogen omgaan.

Ik zei: “Ik bel die af, ik ben geen hond die gaat opzitten, pootjes geven en hopen dat ze me een hap toewerpen”.

Dat deed ik. Ik legde uit dat ik niet zag zitten met die lockdown, dat Tienen toch niet de dichtstbijzijnde supermarkt was en dat ik liever afzag van de aankoop.

Van de hond zei ik niks.

Tja, afzeggen vond Luc ook beter dan misschien aan de politie te moeten uitleggen waarom we naar Tienen gingen om inkopen te doen.

Wat later wou ik naar buiten, waar de vogeltjes fluiten van hun oren maken en zei Luc dat hij wel even van permanentie ging zijn. Je kon nooit weten of er niet aan de deur gebeld werd. Grapjas!

Even daarna kwam hij ook naar buiten en zei: “ziede wel dat ik van permanentie moest blijven”. Collect & Go had namelijk opgebeld met dezelfde boodschap als die in de e-mail. Hij had de oproep de eerste keer gemist, maar ze hadden zo goed als onmiddellijk terug opgebeld.

Hij had hen uitgelegd dat de bestelling al was afgezegd maar hij had ook gezegd dat het er wel ging uitzien als hielden ze een wortel voor een ezel.

Supermarkten? Een plaats om te mijden. Dat zagen we woensdag ook al toen we ’s morgens om 8u ons vlees gingen halen. Zou dat soms de manier van die mensen zijn om de situatie het hoofd te bieden, dat ze zo de indruk krijgen dat zij het in hun macht hebben?

De hond en de ezel doen dat niet. Die blijven thuis en/of halen hun hap wel in de buurtwinkel.