Ik houd niet van paniekzaaierij maar ik wil natuurlijk wel op de hoogte blijven. Dus staat het Liveblog van “VRT” en “Het Nieuwsblad” gewoon open.

“Het Laatste Nieuws”, anders wel een vermakelijke gazet, vertelt te veel waar ik me in erger en blijft dus gesloten.

En dan heb ik enkele bedenkingen, op een rijtje, om ze voor mezelf ook even op een rijtje te zetten:

1. De mondmaskers

Ze kunnen veel vertellen. Ze kunnen proberen me veel wijs te maken. Maar als men mij zegt dat mondmaskers niet helpen en ik verder lees dat er een tekort is, is mijn rekening snel gemaakt. Mijn gedacht er over ook.

Luc blijft dat eerste exemplaar trouwens gebruiken, onder zijn sjaal, om één keer wekelijks naar de bakker te gaan.

Nu vertelt men dus wel dat het bij het ontkennen wel degelijk om het tekort ging¹. Ben ik er ingetrapt? Neen. Vind ik dat hen iets te verwijten valt? Neen. Ze hadden groot en meer dan groot gelijk. Dat zagen we met de hamsterwoede. Er was geen zeggen aan. Ze hadden de mondmaskers nooit meer aangevuld gekregen.

Ik had het bij die ene poging willen laten, maar heb nadien toch een ander model uitgeprobeerd, eentje dat niet moet “vallen”, eentje zonder plooien. Mits de nodige aanpassingen mijnentwege zou ik daar ook een filter kunnen inschuiven, maar dat heb ik maar zozo gelaten. En dan doe ik daar mijn buff over … het masker voor de gezondheid en de buff … ook voor de gezondheid natuurlijk en ook een klein beetje voor het zicht.

2. Het grote spijt

En dan lees ik over een straffe die spijt heeft dat hij op 13 maart naar een lockdownparty² ging, waarop een hele resem uitleg volgt waarom hij ging. Eén van de redenen was dat ze niet wisten dat het zo erg ging worden. Wablief? Volgde die het nieuws niet? Hadden ze nog niets uit China vernomen? Het was al maanden aan de gang. Of is zijn wereld niet groter dan zijn ego?

Maar kom, hij gaat verder met te zeggen dat het de schuld van de regering was, ze hadden maar met onmiddellijke ingang … en blablabla. In die tijd moest de tijdelijk dienstdoende regering nog toelating vragen aan het parlement.

Waarom hebben wij dan wél verstaan dat een party om het te vieren buiten de lijn der verwachtingen viel? Of geeft hij toe dat hij dan bij de 20% minder slimmen van dit land behoort?

De aap kwam uit de mouw. Hij was gefilmd en die beelden blijven hangen. En hij wil nu dat hij onherkenbaar gemaakt wordt op die beelden.

Geweldig spijt! Spijt omdat hij nu lijdt onder de gevolgen van zijn eigen daad.

We kunnen niet nagaan hoeveel mensen er door hem besmet geraakt zijn. Dat moet ook niet. Gedane zaken nemen geen keer. Vijgen na Pasen. Maar als je door specialisten ter zake iets aangeraden wordt, dan neem je aan dat die mensen weten waar ze het over hebben.

Ik hoop dat die reporters zijn vraag aan hun laars lappen. De doden blijven dood. Dat wordt ook niet uitgewist door spijt.

3. Uitzondering op de uitzondering op de …

Dan schrik ik op bij het lezen van de vraag: “Mogen kinderen nu wel of niet mee naar de winkel? En mag een supermarkt de toegang weigeren?³”

Winkels raden aan om slechts één persoon per gezin inkopen te laten doen. Wat is moeilijk begrijpbaar aan: één persoon?

Kijk, enige logica: We moeten de generaties gescheiden houden. Juist? In mijn geval houdt dat in dat ik mijn zoon niet zie omwille van zijn job, dat ik mijn kleindochters niet zie omwille van de generatie. Is dat gemakkelijk? Is dat een prettige situatie? Niemand vraagt dat. Iedereen kent het antwoord. We zijn niet alleen. En we zullen ons er doorheen slaan. Dat proberen we toch.

Welk nut hebben voorgaande maatregelen als ik in de gangen van de Colruyt te maken zou krijgen met de kinderen van een ander? Dat je buiten het opletten voor die anderhalve meter nog rekening moet houden met rennende kinderen?

Maar ja, het is niet altijd gemakkelijk om oppas te vinden. En ja, ik begrijp dat. Ik ben niet de moeilijkste. Mensen zonder oppas kunnen hun kinderen ín de winkelwagen zetten. Probleem opgelost. Maar daar wringt het. De uitzondering is de aanzet tot escaleren. Wat als die kleine niet in die kar wil zitten? Dat is weer een stap verder. En wat komt dan?

Het kind van zowat 13 dat vorige week wat nonschalant liep te lanterfanten in de winkel en alles dan maar wat bepotelde is oud genoeg om in de auto te wachten. Of thuis. Of niet soms?

Zoals gezegd, het is voor iedereen een moeilijke periode maar om nu steeds gepersonaliseerde oplossingen te gaan eisen … daar krijg ik nu eens het zuur van.

Momenteel moet ieder van ons zich aan regels aanpassen, niet de regels aan ieder van ons.

¹ VRT NWS – url: Maakt een mondmasker nu wel of geen verschil tegen corona?
² VRT NWS – url: “Wisten wij veel dat we door te leven, anderen van die kans zouden beroven”
³ Het Nieuwsblad