Ben ik ergens echt zo compleet achterop geraakt dat ik geen idee meer heb hoe duur alles geworden is? Blijkbaar wel dus.

Wandelkaarten via internet zijn haast niet meer te vinden. Wandelkaarten kopen kan je wel maar dan moet je wel even via de toeristische dienst van betreffende gemeente passeren en die zijn, met deze dagen, niet zo open als wij zouden willen.

Gelukkig zijn er de wandelknooppunten. We stellen dan zelf de wandeling samen. Dan maken we ze zo groen en zo lang als we zelf willen.

Maar soms zijn die er niet, staat er wel een GPX kaart om te downloaden, maar daar moet je dan weer de juiste voorziening voor hebben.

We hadden het al een paar keer overwogen maar het toch maar naast ons neergelegd. Die dingen zijn wat duur om te kopen met een pensioen. Anders gezegd: voor dat geld kopen wij liever wat anders van ons pensioen.

We hadden weer prijs. Een wandeling die we wilden doen met pijlen volgen liep in het honderd bij afwezigheid van bewuste pijlen.

Ik zocht een app, dan konden we die wandelingen downloaden via de telefoon.

Luc ging nog maar eens op zoek naar zo’n gps-lezer. De goedkoopste kostte 100€. Zouden we of zouden we niet? Hij overwoog het. Ik liet hem. Als Luc iets op zijn verlanglijstje heeft staan, wordt dat wel in overweging genomen.

Maar -raar maar waar- er waren maar enkele exemplaren van te vinden, zodat ik denk dat het zo goedkoop was omdat het toestel de markt af gaat.

De volgende ochtend zei Luc: “Laat ons toch maar liever die app uitproberen”. Dat deden we. Gisteren.

Ze raden wandelen aan. “Wandelen is gezond” zeggen ze. “Wandelen is ook sporten” zeggen ze. Maar ergens zitten ze toch met een knoop in hun maag omdat ze buiten deftige wandelschoenen niet zo veel aan wandelaars verdienen.

Dat is tenminste wat ik er van denk.