Ik wou het er niet over hebben maar ga er toch eens naar verwijzen.

Telkens een zaak slecht afloopt, met een zelfmoord als gevolg, lees je dat ouders hun kinderen moeten sensibiliseren voor de gevaren van het internet.

Het staat er niet expliciet in maar ergens geven die -weliswaar goedbedoelde- artikelen de indruk dat ouders hun kinderen zouden moeten behoeden voor fouten die ze zouden kunnen maken, iets waar ze zelf de oorzaak van zijn dus.

Nu het over volwassen mannen gaat, staan de artikels vol en bol want die mannen deden niks fout, het zijn de verspreiders die strafbaar zijn.

Hoe kunnen ouders hun kinderen sensibiliseren als dat kind kan antwoorden: “Daar is toch niks mis mee, het zijn de verspreiders die in de fout gaan”.

En vertrouwenspersonen? Ik weet het, ik heb een argwanende geest. Eén vertrouwenspersoon voor meerdere mensen? Of drie vertrouwenspersonen met zelf een vertrouwenspersoon? Een wijsheid zegt: “Vertel nooit een geheim aan je beste vriend, die heeft zelf ook beste vrienden”.

Zou er eens actie kunnen ondernomen worden om jongeren te sensibiliseren dat ouders -meestal, jammer genoeg niet altijd- goede vertrouwenspersonen zijn.

Toch even mijn mening? Ik vind het niet erg slim om niet te zeggen: dom. Wat? Die foto’s? Daar heb ik niks aan, noch over te zeggen. Maar andere mensen op die manier vertrouwen … dàt vind ik dom.

Als mijn ene vertrouwenspersoon mijn blootje wil zien … gaan we gewoon naar boven. Of zoals hij zelf zegt: “Waarom boven?” Hier kan ook”. En als mijn tweede vertrouwenspersoon mijn blootje wil zien … euh … dan zou ik al aan Oedipus gaan denken.

Maar ja, ik? Zoals één van mijn T-shirts zegt: “I like coffee and maybe 3 people”.