Zeg hé! Zet die koeien hierboven eens op stal! Die arme beesten in dit ellendige herfstweer!

Ik hoor het de dierenbescherming al zeggen.

Precies of ik het niet weet. Dinsdag, een week geleden, we kwamen terug van de Colruyt, zag ik de paddestoelen. Prachtige paddestoelen, mooi geëtaleerd tegen en onder een haag … alleen … had ik het fototoestel niet bij.

Donderdag, een week geleden, ging Luc brood halen en zei: “Spring je in de auto? Dan rijd ik een klein ommetje langs de paddestoelen”.

Die dingen waren rot!

Met de regen van de laatste dagen hoopte ik ze deze week dinsdag terug te zien. De haag en bijhorende berm waren opgekuist.

Verdorie!

Op maandagavond scheen de maan nogal luguber door de donkere wolken, ik kende de de instelling niet meer uit mijn hoofd voor nachtopnames.

Bovendien was ik onderweg naar bed. Wil ik daar een geslaagde foto van, dan moet ik sowieso in de auto stappen en naar het volgende kerkhof rijden. Hier bij ons is te veel lichtvervuiling.

Op dinsdagavond zat de hemel toe.

Verdorie!

Paddestoelen? Ik heb er meer dan genoeg tussen mijn foto’s staan, maar het gaat niet om de paddestoelen op zich, het ging me om de speciale presentatie en uitzicht van die paddestoelen aan die haag.

Wolken? Meer dan wolken genoeg op foto. Maar het ging me om de lugubere presentatie van die maan.

Misschien een oudere herfstfoto van de Eifel opdiepen … of een pentekenbewerking van een foto van de fruitbomen alhier …

Verdorie!