Laat hé? Te laat voor mijn normen. Meestal staat het log al klaar van de avond ervoor. Dan kan ik me ’s morgens rustig aan de ochtendrituelen wijden zonder blogperikelen.
Gisteravond nog voor ik eraan begon, ging de zetel aan het kreunen. Afin, dat dacht ik. Maar neen, het was Luc. Hij voelde zich misselijk en had wreedaardige buikpijn. Hij was ook nog heel bleek. Meestal zeggen ze dan: “zo wit als een lijk”. Nogal luguber in deze tijden.
In elk geval gaan dan alle alarmbellen af. Maar het kan niet en het kon niet. Waar zou hij iets gaan rapen als we al een hele week niet buiten waren geweest en we enkel gisterenmorgen om aardappelen waren gereden.
Uiteindelijk dacht ik wel dat er iets van eten hem niet goed bekomen was, al had hij dan hetzelfde gegeten als ik maar in grotere mate.
Van bloggen was geen sprake meer. We gingen heel vroeg naar bed waar hij nog lag te kreunen en te steunen. Tot ik hem met lichte ergernis te kennen gaf dat ik er een hekel aan had dat hij met zijn gezicht in zijn kussen ging liggen. Zo staan er al foto’s genoeg in de kranten.
Het werd een onrustige nacht. Af en toe werd hij wakker en liep dan maar efkes naar de badkamer. Af en toe werd ik wakker en constateerde dat hij sliep.
Vanmorgen voelde hij zich kiplekker en fris als een hoentje en duizend man sterk.
Het probleem met Luc die iets heeft is een typische manneneigenschap. Een man die iets heeft … geloof me. Niet dat hij een aansteller is, dat niet. Er scheelde echt wel wat. Maar gewoon zeggen wat er scheelt zou toch wel duidelijker zijn.
Bertie
Ha, ik snap het. 😁
Toch een opluchting, je wist maar nooit….
ms
Als je dat maar weet … Je weet dat het niet kan maar toch ben je er niet gerust in.
Gelukkig dat je achteraf kan zeggen: “Ach ja, een man …”
😂
Bertie
Zou ik ook niet zijn.
Matroos Beek
Herkenbaar. Die van mij heeft ook al een paar keer mijn hart doen stilstaan met zijn reactie op pijn of ongemak.
Ik hoop dat het nu goed blijft gaan met Luc.
ms
Ik weet niet of het aan de cola kan liggen of aan zelfgebakken brood … zeker als het vers uit het oventje komt.
elsje
Typisch geval van mannengriepje, toch even schrikken
ms
Je moet het er echt niet bij hebben. En dan even de paniek van: “wat nu?” Dokters en wachtkamers zijn nu niet de meest favoriete plaatsen om te bezoeken.
francky
Volgens mijn vrouw ben ik een a-typische man wat betreft ziek zijn. Mij moeten ze met rust laten als ik ziek ben.
Gelukkig voor Luc was hij niet lang ziek.
Bij het minste denkt men aan corona wat normaal is in deze tijden.
ms
De uitzondering bevestigt de regel.
😀