Zoek
Jaren geleden belden postbode en de mensen van de vuilkar aan om je een gelukkig nieuwjaar te wensen. De bedoeling was dat je ze dan een fooi gaf. Die bedragen die ze kregen konden op het einde van de dag nogal oplopen.
Toen kwam er een verbod op dat aanbellen, men noemde dat de mensen verplichten om een fooi te geven en postbode en de mensen van de vuilophaaldienst werden tenslotte betaald om hun werk te doen.
We hebben nog jaren fooien gegeven, we kenden de postbode, het waren steeds dezelfde mensen met de vuilniswagen, ze waren dan wel betaald om hun werk te doen, maar ze zouden tenminste niet voorbij gereden zijn terwijl je nog met de vuilbak aan het sleuren was.
Toen alles strak in regels en reglementen werd gegoten, er steeds andere ploegen kwamen, we geen vaste postbode meer hadden, stopten we ermee.
Deze week heeft Luc eens bekeken hoe je het moest aan boord leggen als je een fooi zou willen geven. De postbode, dat zei ik al, is geen blijver en de vuilophaaldienst rijdt met roze, blauwe, groene en normale diensten die onderling ook nogal variëren.
Er valt niet aan te beginnen. Alhoewel … beginnen wel maar je weet niet waar het eindigt.
Matroos Beek
Wij zien hen helemaal niet.
Het vuilnis wordt met een robotarm in de vuilnisvrachtwagen getild. Er is enkel een chauffeur, maar die zien we dus nooit.
De postbode scheurt als een gek met zijn postauto en gooit vanuit de auto de post in de bus. Van hem zien we enkel een arm.
ms
De postbode zien we meestal wel, de vuilkar minder omdat ik er gewoon niet op let.
Ze kunnen gewoon uit alle richtingen komen.
elsjeveth
Bij ons krijgt enkel de dames die op zaterdagen de weekendeditie van de krant bezorgt een fooi rond oud en nieuw. De postbode kan onze voordeur niet vinden 🙂 en de kliko’s worden geleegd op het verzamelpunt in de straat de vuilophaler(s) kennen wij zodoende niet
ms
De krant lezen we op internet en verder kan de postbode van nu iemand zijn die we nooit eerder zagen en de mannen van de ophaaldienst zijn misschien een ploeg van een ander dorp. We kennen ze dus geen van allen.
Bertie
Alleen de gewone krantenbezorger krijgt een fooi.
Voor alle lokale en kerkelijke blaadjes heb ik een nee-nee sticker. Ik zie ze hier en daar aanbellen, ze verwachten wel dat ze wat krijgen.
ms
Hier blijft niemand over, we hebben enkel nog de postbode en de vuilkar.
schrijfselsvanmij
vroeger belde inderdaad wel eens een van vuilnismannen aan om goedjaar te wensen, maar dat is al heel wat jaren geleden.
ms
Indertijd reed er nog een camionneke van de gemeente zelf met werknemers van de gemeente.
Tot het werd overgenomen door intercommunales en sedertdien is het altijd maar onpersoonlijker geworden.
Suskeblogt
De postbode ken ik niet en de mannen van de vuilniskar komen hier om 6 uur in de morgen langs. Ik heb geen zin om uit mijn bed te springen en die mannen te tracteren in mijn pyama. De tijden zijn nu eenmaal veranderd.
ms
Een beetje overal hetzelfde verhaal dus. De wereld is er afstandelijker op geworden.
Liesbethblogt
Die tijd is wel voorbij. Toen ik nog thuis woonde hadden we een krantenjongen die was zo stipt daar kon je je horloge op gelijk zetten. Hij is in 1 jaar 2 keer later geweest toen was hij ziek en deed zijn kleine broertje de kranten. Schitterend, m’n stiefvader heeft regelmatig de krant nog meegepakt voor hij naar zijn vroege dienst ging. Daar werd goed betaald eind van het jaar (inclusief 5 euro voor het kleine broertje die echt jong was) blijkbaar zo goed dat ’s avonds hun vader kwam bedanken met een schaal lekkers.
Ik heb geen krant en de rest hoeft niet te komen. Overigens als kinderen hier ergens om komen geef ik die wel een paar euro niet hun goede doel.
ms
De enige kinderen die hier rond komen zijn die van de lokale voetbaljeugd in september … met wafels.
Die zagen we in 2020 natuurlijk ook niet.