De auto kwam recht op mij af. Ik passeerde het venster in ons huis en als ik dat doe zie ik wel meer auto’s op mij afkomen. De straat maakt namelijk een lichte bocht.

Maar deze auto oogde gemeen. Hij was zwart, had een rood dak en erg opvallende breed openstaande rode spiegels. Ik realiseerde me dat hij me al eerder was opgevallen.

“Wat een agressieve auto” dacht ik.

Ineens was er een herinnering aan een andere auto uit het verleden.

We hadden met ons vieren, Broer, M/V en ik elk een auto gekregen en de mijne was rood geweest met een zwart dak.

“Als ik groot ben” had ik gezegd “wil ik een rode auto met zwart dak.

Het is er het moment voor. De tweekleurige auto’s zijn erg gegeerd als ik zo op straat eens rondkijk. En de rode met zwart dak ogen zo agressief niet.

Alhoewel …

Op zoek naar de gepaste foto voor hierbij, hield ik de straat wat in het oog tot de zwarte met rood dak nog eens langs zou komen. Dat doet die natuurlijk niet als ik daar sta. Wat dacht je.

Maar donderdag reden we naar de Colruyt en plots … “Stop! Stop! Stop” zei ik. Daar stond zo’n auto geparkeerd, met ingeklapte spiegels weliswaar en ik fotografeerde.

Of het die was die hier meermaals passeerde weet ik niet. Maar hij oogde werkelijk niet agressief. Mogelijk komt dat als een auto zich breed maakt door de open geklapte spiegels en mogelijk ook de helling waarin die bocht voor het huis toch ligt.

Ga ik ervoor, voor zo’n rode auto met zwart dak? Neen hoor. Nu toch nog niet. Maar je weet maar nooit mocht ik verder kinds worden.