Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De reizende wesp

Er was eens een geel gestreept beest
Dat met ons op tocht was geweest
Toen voelde ze pas
Dat het winter was
Warmte miste ze nog het meest
[© ms – 7 december2021]

Ze zat op de achterdeur van de auto. We zijn er mee vertrokken en we zijn er mee teruggekeerd.

Het hele parcours was ze medepassagier. Zelfs tijdens onze tussenstops is ze gewoon blijven zitten en heeft gewacht.

En ja, ze leefde nog.

Previous

De meldingen

Next

De kerstperiode ingezet

16 Comments

  1. Een late en dus geharde wesp. 🙂 Ik ben ooit eens naar Zuid-Frankrijk gereden met een spinnetje achter de zijspiegel. Zelfde verhaal als dat van jou. Uit en thuis, dat spinnetje. Terug in Nederland droeg ze wel een klein zonnebrilletje.

  2. Ja de winterse kou overvalt iedereen.

    Warme groet,

  3. Grappig zoals een beestje aan je gehecht raakt. ☻

  4. Maar echt goed zal ze zich toch niet gevoeld hebben. Misschien last van wagenziekte?

  5. Stoer wespje hoor

    • ms

      Ze zat er wat bibberig bij, maar ik vind het verbazingwekkend hoe ze op een hele rit met een auto zich kan blijven vasthouden op een glad oppervlak.

  6. Het zijn geen winters meer gelijk we klein waren. Toen zagen we die wespen niet meer.

  7. elsjeveth

    Die was aan het wespen-winterslapen in de comfortabele omgeving van jullie auto 🙂
    Een verste(e)keling

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén