Zoek
Bijna drie jaar is het nu dat het leven stil gelegd werd door corona en ergens, op één of andere manier, is er een breuk tussen toen en nu.
Waar ik indertijd volop bezig was met plannen van vakanties, liefst in landen die ik nog wou bezoeken, heb ik er nu geen zin meer in.
Toen we in Slovenië waren in september 2019 was ik er zeker van: ik ging terug. Maar die zin in Slovenië is verstild, verkild en de gedachten er aan verspild.
Schotland? Favoriete vakantieland? De drempel is te hoog. Ik kan het niet opbrengen om -maar weer- een rompslomp te beginnen voor iets dat ik als plezant wil ervaren.
Efkes weg voor een paar dagen? Oh ja. En ik amuseer me met het plannen. En op het moment dat het vertrek bijna is aangebroken, zou ik zo alles afzeggen.
Ik moet mezelf haast dwingen om te gaan. Eens ter plaatse en achteraf weet ik dat ik ervan genoten heb. Maar dat vertrekken is een catastrofe.
Momenteel overweeg ik een vakantie voor in september. Bezig, zoals ik nu ben, met het opruimen van dingen die ik ooit nog wil zien, heb ik die in Frankrijk in een lijstje gezet en ben begonnen met een planning.
Het aantal te rijden kilometers -ook tussen de locaties in- is een -zware- hinderpaal, maar ik heb er nog steeds zin in, alhoewel er twijfel binnensluipt.
Wacht maar tot het helemaal in kannen en kruiken en geregeld en gepland is. Wedden dat ik in augustus wil annuleren?
petergreyphotography
Is dat een rechtstreeks gevolg van de Coronaperikelen? Ikzelf ben blij dat ik weer zonder restricties en zonder andere dan de normale (voorzorgs)maatregelen op pad kan. Wel merk ik dat naarmate ik ouder word de moeite die ik ervoor moet doen een overweging wordt. Gemakzucht is het niet. Wel misschien de ervaring dat mijn energie niet meer onuitputtelijk is.
ms
Ja echt wel. Schotland niet. Dat vond zijn oorzaak bij de Brexit. Een paspoort aanvragen op zich was niet zo erg, maar die grenscontroles -poeh- en weten dat dat altijd fout loopt bij mij. Ergens heb ik blijkbaar een foute uitstraling want bij elke grenscontrole pikken ze mij er uit omdat ze vies gezind zijn? Een kop van Jut nodig hebben? Koppijn of hun regels hebben? Het resultaat blijft hetzelfde. Dat blijft nawerken.
Alternatief was Slovenië en daarna verder de Balkanlanden. En toen, ja, toen kwam corona en mochten we niet. We gingen een week in België maar kwamen tot de bevinding dat een week in België op één plaats te lang is en we splitsten in meerdere, kleinere minivakantietjes.
En toen het buitenland weer mocht wilde ik op één dag tijd thuis kunnen staan. Dat mindert wel, maar de Balkan lokt me niet meer. Ik greep terug naar de vroegere voorkeurslanden: Duitsland en Frankrijk.
Maar het is echt wel de schuld van corona dat ik zo omgezwaaid ben. Het is té ver rijden. Dus is er twijfel over Frankrijk ook. De plaatsen die ik nog wil bezoeken liggen nogal ver uit elkaar. Dus heb ik nog negen maanden om te twijfelen … ik ben tenslotte een weegschaal voor iets.
Matroos Beek
Voor mij voorlopig helemaal geen plannen. Vandaag breng ik mijn moeder naar het rusthuis. Ik vind het een emotioneel zware opgave. Al mijn aandacht gaat naar haar. Aan reizen en uitstappen kan ik niet denken, zelfs aan mijn dagelijkse wandeling kom ik niet toe…
ms
Begrijpelijk.
Ingrid
Wat fijn dat ik niet de enige ben die het zo ervaart
Suskeblogt
Dat de corona maatregelen er in gehakt heeft bij veel mensen is een feit. Ik blijf nog steeds het liefst weg van groepen mensen. Ik ben een huismus geworden terwijl ik vroeger niet thuis te houden was.
Plannen maken we hier niet maar dat heeft met gezondheid en de situatie hier te maken.
ms
Wel, ik ook. Ik hield al niet van te veel volk rondom mij, dat is nu nog erger. Ik mijd die plaatsen.
Maar ik verbied mezelf om altijd thuis te zitten. Tot wat dàt kan leiden, zag ik bij mijn ex-schoonvader.
Ik ben dus uitermate content met die museumpas. Die toont verleidelijke dingen en opent deuren.
MyriamC
Ik volg je volledig, maar bij mij heeft het niets te maken met corona maar wel met de kanker die als een dief in de nacht mijn leven binnen sloop. Toevallig tegelijk met corona. Ik hoef niet meer naar Namibië en Botswana, de reis die geboekt was voor augustus 2020. Ik ben content met een paar dagen fietsen in Nederland zodat ik snel terug naar huis kan, want thuis is mijn veilige haven. Hoe een mens toch kan veranderen …
ms
Reizen met het vliegtuig heeft me eigenlijk nooit aangesproken. Als er één bestemming is die me over de schreef kan halen, zou het Vietnam zijn.
Het slechte horen speelt bij mij ook wel een rol, maar daar geef ik liever niet aan toe.
MyriamC
Niet aan toegeven is moeilijk als je er dagelijks mee geconfronteerd wordt, nu al twee en een half jaar …
ms
Er is natuurlijk een hemelsbreed verschil tussen K… en slecht horen. Begrijpelijk dat er rekening mee dient gehouden te worden.
MyriamC
Wij hebben heel veel gereisd, veel mooie verre reizen gemaakt en ik ben blij dat ik het allemaal gezien heb maar nu zit mijn hoofd zo vol met andere dingen dat verre reizen me totaal niet meer boeien.
ms
Het heeft me eigenlijk nooit gelokt. Reizen voor mij was altijd dat op eigen houtje bereikbaar moest zijn, al kan je dan zeggen dat ik op eigen houtje op een vliegtuig kon stappen, maar dat was de stap te ver.
Ik ben ooit wel met het vliegtuig op reis geweest, maar het is niet mijn stijl (laat het me zo zeggen).
Bertie
Wonderlijk wat corona te weeg brengt bij sommigen.
Zelf heb ik daar weinig last van, ik was toch al bezig een huismus te worden. Ik schrijf het toe aan mijn leeftijd, onder andere.
ms
Wel ja, ik was nooit een huismus, dat ben ik nu wel iets meer dan vroeger maar jij doet nog dingen die ik niet meer aankan: zoals naar een concert gaan, met je buurvrouw op stap gaan, bezoek ontvangen en zo meer wat sociale sociale contacten betreft.
Ik sta stijf van de stress als ik zo ergens naartoe moet of als er iemand komt.
Bertie
Dat is akelig, daar moet je van af zien te komen.
Mijn uitgaan bestaat nog wel maar het is veel minder aan het worden. Lekker rustig.
ms
Dat is zeker akelig. Maar ik moet zeggen dat het bij de twee laatste keren best meeviel. Geen gezucht of ge-rol-oog. Maar op café gaan zie ik me nog niet doen. 😉
elsjeveth
Het voelt een beetje als wakker worden, zal ik wel of niet uit bed komen, een nieuwe dag wacht maar soms de moeite van het opstaan alleen al. Eenmaal eruit en gedoucht toch weer blij met een nieuwe dag. Het zal de leeftijd zijn denk ik
ms
Dat is natuurlijk ook mogelijk. Maar dan wel samenvallend met het stilvallen van de activiteiten in 2020.