Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Juksel, juksel wha-a-ha

Er was eens een daas die beet
Ondanks alle fleskes DEET
In wandelbak
Voor mijn gemak
Niet gewreven, wat me speet

    Juksel, juksel wha-a-ha
Er waren meer dazen die beten
Omdat ik de DEET was vergeten
In mijn rugzak
Op zijn gemak
En dat heb ik dus goed geweten

    Juksel, juksel wha-a-ha
Er was eens een daas die wou bijten
Ik dacht: “Kom maar, het zal je spijten”
Mijn hand gereed
Hij rook de DEET
Die ik spoot om beten te mijden

    Juksel, juksel wha-a-ha
Er was eens een wandelende vrouw
Waar ze me graag overtreffen wou
Vierentwintig
Zei ze kwistig
Wist ik niet waarom ik ze tellen zou

    We hebben blijkbaar meer DEETen dan beten.
[© ms – 2 juni 2023]



Previous

Het zinkgat in mijn geheugen

Next

Kunstkenner?

11 Comments

  1. Dit kan je zingen! 🙂 Heel leuk!

  2. Komisch 😂, je zou het opzeggen tijdens het fietsen of wandelen. Het derde couplet en heel hard.
    Dazen, ik vervloek ze, ze moesten me altijd hebben en gaven man vrije doorgang.

    • ms

      Welja, dat is hier ook zo. Ik heb er een tiental van één wandeling. Luc? Niks.

      En ik heb dat fleske altijd bij, maar ik had het voordien -nog- niet nodig gehad en dan ineens bij die ene wandeling, een hele nederzetting.

      En dan was het alle hens aan dek om die verzachtende zalf terug te vinden. Vinden we die eindelijk, is die “AF“. En die kan kon oorspronkelijk enkel in de “Vlaanders” bij de apotheker gekocht worden, maar blijkbaar zijn ze ondertussen uitgebreid1.

      Voorkomen is dus echt wel beter dan genezen.
      ____________________
      1 COOP-apotheken

  3. Mooi verwoord al is zo’n beet niet leuk.

  4. Gelukkig kan je er nog prachtig over dichten. Manlief en ik zijn beiden allergisch aan dazenbeten. Bij mij blijft het bij jeuken en zwellen, maar manlief heeft altijd zijn epipen bij – hij kreeg zo’n tien jaar geleden een anafylactische schok na een insectenbeet… veel geluk gehad… dus we moeten opletten in gebieden waar mogelijks veel insecten en dazen zouden kunnen zitten.

    • ms

      Ik heb er één keer een enorm opgezwollen been, waarop ik niet meer kon steunen, van gehad na een ontmoeting met een daas in Noorwegen. Toen moest ik wel antibiotica nemen.

      Sedertdien zijn dazenbeten enorm moeilijk te verteren en al reageert mijn corpus niet meer zo geschrokken als toen, blijft het toch telkens dagen nazinderen en moet ik een paar dagen anti-allergie pillekes slikken.

  5. elsjeveth

    Je laat de dazen razen, ik krijg er niet alleen de kriebels van maar ook werkt je gedicht op mijn lachspieren.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén