Als kind vond ik frisco’s maar niks. Maar ja, we kregen ze thuis dan ook niet, behalve de bevroren waterexemplaren die mijn moeder zelf maakte. En als we er met de speelpleinen eentje kregen, vond ik er dus niks aan, gaf ze weg, of at de chocolade op en gooide ze weg.

Gewoon een crèmeke van de crèmekar kregen we wel, maar dat kwam omdat de crèmeman een nonkel was van mijn nonkel. En in dat geval *censuur* en kregen Broer en ik een bolleke in een plastic potteke.

Zo bleef het, tot Luc en ik eens, bij onze thuisreis van Schotland te vroeg waren voor de ferry en in Newcastle wat gingen rondhangen en Luc verlangend naar een lekkere witte Magnum keek, die daar in die vrieskast lag. Voorzichtigheidshalve nam ik een “Magum Classic” nadat hij me beloofde dat hij die ook wel zou opeten als ik hem niet moest willen. Luc heeft die “Magnum Classic” niet moeten opeten.

Daarna kochten we zo af en toe kochten wel eens een Magnum, tot we eens, bij Zoneke, de doos in de diepvriezer zagen staan. De mini-frisco’s waren van het huismerk van de Colruyt en ze waren veel, maar dan echt veel, kleiner. We kochten ons zo een doos. Het probleem was dat we ons niet beperkten tot één stuk, we aten er twee.

Toen ik in 2019 de kilo’s ging aanpakken was het gedaan met welk ijs dan ook.

En in 2020 deed in de zomer een nieuwe gewoonte zijn intrede. We kochten schepijs en -raar maar waar- daar beperkten we ons wel tot één ijsje per dag.

Magnum was in de vergeethoek geraakt … tot we van KNO terugkwamen en Luc zei: “Willen we een Magnum halen om uw oren te vieren” en ik dat geen slecht idee vond.

Ondertussen hebben we al meer Magnum gegeten dan ooit voorheen. We waren op vakantie, we waren in Center Parcs, we waren in Sunparks en bij iedere lekkere wandeling beloonden we ons met een lekkere Magnum en het bleef niet bij de Classic. Er zijn wel meerdere -nieuwe- smaken en ik vind die met die gouden caramel uitzonderlijk lekker, terwijl Luc wat moppert want zijn favoriete witte vond -en vindt- hij er niet meer tussen.

We brachten terug de doos met de mini’s van Colruyt mee en ja, het voordeel(?) is nog altijd dat je er twee kan van eten op een dag.

Ene zou ook kunnen maar -eerlijk gezegd- dat doen we niet.