Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De verduisteringen

Ooit, heel lang geleden kwam er een volledige zonsverduistering op de middag. Ik wou die zien. Daar werd een stokje voorgestoken door een semiprofessionele interventie. Daarna overwoog ik eens zo een brilletje te kopen voor een volgende keer, maar deed het niet.

Sedertdien heb ik een paar keer geprobeerd om een maansverduistering op foto te krijgen. Dat lukte niet. Of de maan stond achter de kerk. Of er schoof een wolk voor de maan. Of er was dit. Of er was dat. En ik dacht: “Foert!”

Gisteren kwam Luc de woonplaats in gewandeld met een oude röntgenfoto in zijn handen. “Ik kan er niet te lang door kijken” zei hij “want dan krijg ik vlekken voor mijn ogen”. Hij haalde er een tweede röntgenfoto bij, legde ze op elkaar en zei: “Kom je kijken?”

Euh? Ik? Ja, ik had hem dat verhaal van lang geleden verteld en hij had dat onthouden en dus ging hij dat even een beetje oplossen.

Ik heb de gedeeltelijke zonsverduistering gezien. Het leek wel een hap die er uit genomen was. “Niet te lang” waarschuwde Luc “of je krijgt ook vlekken voor je ogen”.

Ik kreeg geen vlekken voor mijn ogen. Ik heb er geen foto van gemaakt, maar ik zou het wel jammer gevonden hebben had ik er wel een brilleke voor kocht.

Previous

Fruitpap

Next

Een beetje van allebei

13 Comments

  1. Je hébt het in elk geval gezien! Vanmorgen zei iemand me dat het vanmiddag zou plaatsvinden en we zeiden tegen elkaar dat we erop zouden gaan letten. Maar om de een of andere reden waren we zo verdiept in wat we deden dat de hele gebeurtenis ons volledig is ontgaan. Dus röntgenfoto’s werken? Goed idee dan van Luc!

    • ms

      Ik heb het -eindelijk- gezien. Maar eigenlijk had ik er, waarschijnlijk door dat “Foert!” van een paar jaar terug, ook niet meer aan gedacht.

      Net zoals aan die truc met die röntgenfoto’s. Die had men, bij één van de eerste zonsverduisteringen ooit, ook opgegeven als een oplossing om te kijken.

      Dat herinnerde Luc zich wel. Maar je kan ze best dubbel nemen.

  2. Matroos Beek

    Zo kan het dus ook. Jammer dat ik hier geen oude röntgenfoto’s meer heb. Het is mij sowieso ontgaan gisteren.

  3. Ik heb er gewoon niet aan gedacht zodat ik het niet gezien heb.

  4. Ik heb er niet naar gekeken. Zag het op het TV-journaal. Maar de echte zonsverduistering van jaren her bekeek ik wel IRL in het Duitse Essen waar we toen bij toeval te gast waren. Inclusief brilletje. Het was een bijzonder fenomeen. Mensen staarden (ook daar) naar boven, de wereld werd overdag ineens schemerig, vogels stopten met zingen….surrealistisch. En mensen klapten toen de zon er weer was…. Apart verschijnsel..

    • ms

      Het enige wat ik er van heb gezien waren onze ganzen die zomaar -kop tussen de veren- een slaapke deden. Omdat het donker was.

  5. Jammer, ik had geen goeie bril, alleen de zonnebril was niet voldoende.
    Het missen van die volledige verduistering is zowat een trauma 😉 We zaten in Ierland in een eethuis, ik wilde naar buiten om te kijken maar het was er te druk, niemand ging opzij, snik…

    • ms

      Ergens heb ik dat ook als een gemis ervaren. Ik had alles in de aanslag en toen kwam dat telefoontje. 🫤

  6. Ik ben het vergeten , maar ik heb in de la nog wel zo’n brilletje liggen, volgens mij kregen we dat jaren terug van de werkgever, maar dat weet ik niet meer zeker. Misschien van die van mij of die van mijn man, maar omdat dat al zo lang geleden is weet ik dat ook niet meer eerlijk gezegd. Dat was toen met die grote zonsverduistering. Maar ik heb zo’n ding en wanneer ik het wil kan ik het zo tevoorschijn halen. Ik heb ditmaal het brilletje in de la laten liggen, zo’n klein hapje uit de zon is natuurlijk minder spectaculair dan destijds die hele verduistering.

  7. elsjeveth

    Je hebt het toch maar mooi gezien, mij is het ontgaan, vergeten en niet opgelet. Stom…

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén