Ik kon dit log eigenlijk ook “Boodschappen en winkelen” genoemd hebben, want het begon bij de Colruyt.

Niet de onze, wel te verstaan, maar die “elders” toen Luc me onderweg naar Sunparks vertelde dat we geen bananen genoeg hadden en ik dacht en luidop grappend ook zei: “Lap, hij heeft me liggen“.

Goed, we stopten aan de eerste de beste Colruyt, namen bananen en terwijl we er dan toch waren nog wel één en ander.

Aan de kassa stond een jong meisje, een studente en die begon een oorlog met de bananen. Het kwam er op neer dat ze die bananen eerst tros per tros ging wegen, dan samen en dan nog eens apart. Waarop wij begonnen te vrezen dat we die drie keer gingen betalen, het haar vroegen en zei er, piepend als een kind, een andere medewerker ging bijhalen. Luc legde het uit. Jammer genoeg vermeldde Luc ook dat ze “bij ons” die bananen samen wegen.

Waarop die medewerker daarop voortging en zei dat het meisje een studente was en wij dat moesten begrijpen, ik het getreuzel en gebeuzel beu werd en voor de eerste keer mijn mond opende en zei dat ze ze ondertussen al drie keer had gewogen.

Waarop die man een wegwerpgebaar in mijn richting maakt, zich omdraait en wegloopt. Terwijl we enkel wilden weten of ze nu één- of driemaal aangerekend waren. Dat hebben we dan maar zelf gecontroleerd.

Allee, boosaardige ms had weer toegeslagen.