Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

In beeld

Eens ze op de trein geïnstalleerd waren zei mske: “Oh ja! De drie zatlappen van Haacht!”

Slow nam de camera en toen de trein zich in Haacht in gang trok, begon hij te filmen. Blijkbaar worden herinneringen door de tijd vervormd want ze dachten beiden dat de brouwerij dichter bij het station lag.

Nu begon die trein toch al vaart te krijgen toen ze de brouwerij voorbij gingen. Maar daar aan de waterplas, daar waren ze! Ze sloeberden niet. Of ze waren al voldaan of ze vonden het nog wat te vroeg.

Ze staan dus op de film. En wie ze zo direct niet ziet, die kijkt nog maar eens.

Previous

De ring

Next

Het chihuahuaboek

11 Comments

  1. Ik dacht even die drie mensen die je in die ruit weerspiegeld ziet..was het verhaal even kwijt dus, maar toen wist ik het weer..zwanen of ganzen..als het die drie helemaal op het eind zijn: duidelijk ganzen!

  2. ms

    Nu wél natuurlijk. Nu kunnen we de film stil zetten, maar als die aan het sloeberen waren en we reden daar zo voorbij was dat al helegans wat anders.

  3. Maar feitelijk gaf het aantal al de doorslag..volwassen zwanen zijn zelden met drie..die zijn meestal maar met twee!

  4. ms

    Eigenlijk is dat een studie waard. Wat doen de zwanen die op overschot zijn? Aan het spoelwater van een brouwerij aan de toog gaan hangen?

  5. Sloef goede middag…

    haha…slim bekeken en daar aan die brouwerij lopen de krabben altijd rechtdoor wanneer ze Haacht gedronken hebben !Fijne groetjes )pepino

  6. Hahahaha … Gezieeeeeeeeeeeen … !!!!

  7. Ik had deze middag al gekeken en dacht ook aan die drie zwanen maar vond geen verband met die brouwerij .Dus zijn het toch die drie zwanen en heeft het niks met de brouwerij te maken.

  8. die gaan daar nooit meer weg

  9. Heeft Magda ook aan dat spoelwater gehangen??

  10. maar Mizzy toch ,zag je niet dat ik achter die zwanen waggelde ,hahaha!

  11. Euhmm..nee..ik zie alleen maar gánzen magda!

Laat een reactie achter bij pepinoReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén