Eigenlijk wou mske maar dat ik dat ganse verhaal deed als alles achter de rug was. Maar nu is ze van gedacht veranderd, want ze kreeg een beterschapskaartje van Gettie en Gettie was al een poos niet op haar laptop geweest en wist dus niets van de evolutie van die tandhistorie en daarom gaan we dat nu efkes uit de doeken doen.

Het verhaal begon met Stuivenberg en daarna dat bezoek aan de tandarts die zo direct geen problemen voorzag.

Die 26ste juni ging mske dan naar de tandarts die een een tand trok maar niet de tand die mske ervan verdacht de boosdoener te zijn. Het eigenaardige was dat mske pas thuis tot de conclusie kwam dat er eigenlijk niet veel veranderd was. Wat bleek? Van de tand die getrokken was wist mske zelfs niet eens dat die er nog was. Die was volgens haar al lang weg, maar blijkbaar zat er nog een stuk van de wortel.

Nu kon ze eindelijk met die Ibuprofen en pijnstillers stoppen. Drie dagen later ging haar kaak terug zwellen. Ze nam onmiddellijk terug de Ibuprofen en de Dafalgans en maakte opnieuw een afspraak bij de tandarts die een ingreep dringend vond.

Wat was er nu aan de hand? Wel die tand die mske ervan verdacht de boosdoener te zijn, wàs de boosdoener. Daar zat namelijk een cyste op. Hij kon die trekken natuurlijk, maar die staat in het zicht en dan moest mske aan een kunstgebit gaan denken.

Er was een andere mogelijkheid. Ze konden hem redden. Maar dat kon de tandarts niet, dat moest operatief gebeuren. Oh, een klein operatieke maar in de dagkliniek.

“Wat een knoeier” zei Slow over de tandarts, maar dat ziet mske niet zo. Volgens haar was die cyste door die lading antibiotica en ontstekingsremmers heel wat minder geworden en kon de tandarts dat niet zien. Alleen zij had gevoeld dat dat daar erg gevoelig bleef en dat er af en toe een bolvormig iets naast haar neus wat dikker werd maar ook weer afnam.

mske maakte een afspraak bij de kliniek waar ze pas een week en een dag later naar toe kon. En toen ze er naartoe kon, konden ze niets doen want die cyste was weer te groot om te opereren.

Dus eerst nog maar een kuurke antibiotica waar mske dan zo misselijk van wordt dat ze twee dagen in bed stak, al is ze nu niet meer 100% zeker dat het daarvan was, maar soit, dat is een ander verhaal.

De ingreep zou gebeuren vóór die antibiotica op was, op donderdag 26 juli. En wat hield dat in? Sneetje in tandvlees, stuk van wortel zagen, cyste wegbranden, tandvlees dichtnaaien. Op een goeie 20 minuten was dat voorbij. Bovendien kreeg ze nog maar een nieuw voorschrift voor nog maar een nieuwe lading antibiotica en Ibuprofen en ze dacht dat ze daar nooit meer vanaf zou geraken.

Nu moeten die draadjes er nog uit, volgende dinsdag.

Na de ingreep zat mske op de trein te wachten toen ze een smske kreeg om te vragen hoe het ging. En toen kwam er nog een smske zeggende: “morgen alf”. mske dacht dat dat ergens een symptoom van iets moest zijn en ging dat efkes googelen en dacht: “als ik de uitleg vind zeg ik tegen Sloef dat hij daar een prentje van Alf moet bij zetten”. Maar ze vond het niet.

mske die iets niet kent? Die vraagt uitleg. Het antwoord kwam: “ken je Alf niet? Die van het feuilleton?” mske had de juiste link gelegd maar niet op de juiste manier.

Eigenlijk vond ze zich in de spiegel meer op Emiel Goelen lijken.

Ziede wel dat die antibiotica rare dingen doet. Gelukkig is ze nu al van die antibiotica van af. Die Ibuprofen? Dinsdag zal ze wel horen wat de tandarts zegt. Want op het laatst werd die operatie nog haast gedwarsboomd door een bijkomend probleem.

Maar ik zet hier geen prentje van die Alf zé, azo een lelijkerd.