Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Le bon bonbon Napoleon

Zitten ze hier nu helemaal verkeerd in elkaar? Of hoe zit dat.

Want kijk, als mske leest dat Napoleon blijkbaar energie bonbons op de markt bracht, dan dacht ze direct dat dat misschien een gemakkelijkere oplossing is dan de energierepen die ze telkens naar de evenementen meeneemt. Ze las ook wel dat dat niet zo direct voor kinderen bedoeld was.

Haar ogen gingen op stokskes staan toen ze de, toen nog enige, reactie las die zei:

Kan potverdekke de volksgezondheid die dingen niet verbieden zeg met hun rommel allemaal

“Euh, pardon!” dacht mske. Want mske vindt niet dat zij iets moet laten omdat andermans kinderen niet luisteren of omdat andere mensen hun kinderen niet leren dat er een verschil is tussen kinderen en volwassenen en ook al niet dat alle dingen met mate moeten en niet schrokkerig.

Ondertussen heeft ze die energiebonbons nog niet. Ze hebben ze niet in de plaatselijke Colruyt en ze is bij de Zjee Bee vergeten te kijken.

En misschien houdt ze het toch maar op de energierepen, die ze uiteindelijk toch ook niet meer nodig blijken te hebben.

Previous

Rollend materieel

Next

Alarm!

6 Comments

  1. Ik vind wel dat er veel te veel van die drankjes gedronken worden..ook door jongelui. Die moeten zowat stuiterend over straat gaan!
    Kinderen zullen die dingen ongetwijfeld weleens uit proberen als ze de kans krijgen..zo gaat dat met alles dat niet voor kinderen bedoeld is hè! Hopelijk letten de meeste ouders er een beetje op.

  2. ps. zijn toch ook niet allemaal de slimsten die op krantenartikelen reageren hè haha!

  3. Dat ze de Napoleons maar laten zoals ze zijn. Ik vind tot heden nog altijd de gele het lekkerst .

  4. yukkie, met cafeïne inderdaad. net als die energiedrankjes. alleen de geur daarvan wordt ik onpasselijk van, laat staan dat ik ze drink…

  5. mijn avatar klopt niet met deze naam, even kijken of dit wel de juiste oplevert

  6. nóg een poging… sorry mske

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén