Zoek
Achteraan in een heel erg grote hal voel je de eerste aandrang. Je zet je in beweging want je weet dat je naar helemaal vooraan in die heel erg grote hal moet.
Ergens onderweg denk je: “ik moet! Ik moet!”
Halfweg denk je al niets meer. Je stapt. En als je al iets zou denken, zou het zijn: “ik haal het niet”.
Vooraan in de grote hal besef je dat het nog meevalt zolang je maar blijft stappen, maar dan moet je de twee trappen nog op.
Tijdens het trappen lopen breekt het zweet je uit, want je hebt een dilemma, ah ja, want om niet te moeten blijven staan zou je al stappende al de knopen van je broek moeten los maken.
Je opent de deur en trapt wat ter plaatse en je denkt: “oef zeg!”
En terwijl je echt opgelucht op je gemakske op het gemak zit vraag je je af waarom ze in die grote hallen die wc’s altijd ergens in een hoekje moeten verbergen. Hebben die architecten daar een patent op?
magda
Ik beleef het mee met je,
. Je begrijpt niet waarom ze dit zo verstoppen want iedereen heeft die installatie vroeg of laat nodig!
bea
Pffff….ik voel de druk terwijl ik aan het lezen ben, herkenbaar
Misschien moeten we iets vroeger een toilet opzoeken en niet wachten tot het hoog water is 
mizzD
Hehe.. maar je moet voorál niet dénken aan het noodgeval als je al zo nodig moet.. als je er aan dénkt moet je nog harder. En ook als je dan in de buurt komt.. ik kan het een hele wandeling met de hond ophouden, tot bijna klappend toe.. maar als ik dan de sleutel van de voordeur in het slot steek hier en weet dat de wc nabij is, doe ik het ineens bijna in m’n broek!
pepino
Sloef goede avond…
en dan nog een geluk dat ge er ineens op kon ! Fijne groetjes
)pepino
liliane
En als je er dan opzit heb je zo een “zalig oef “gevoel om dat je er optijd was