Weet je waar ik nu altijd moet aan denken als er iemand met een transpalet rondrijdt? Aan grote Maroef en klein Maroefke.

Dat waren zoveel jaren geleden eens, wat ze nu knuffels zouden noemen, maar eigenlijk had alleen maar klein Maroefke een redelijke knuffelfactor. Soit.

Dat waren dus een hond en een hondje en die zaten alle twee, grote Maroef op zijn poep en klein Maroefke op zijn poepke. En ja, ik klein mske zijnde, vond die twee echt wel geinig.

Tot op de dag dat iemand besloot dat ik die twee misschien nog geiniger zou vinden als ik daarmee kon gaan wandelen en die iemand plakte die hond en dat hondje met poepkes en al op een plank op wieltjes. Ik vond dat dus niet meer geinig.

Maroef en Maroefke zijn met plank en al in de speelgoedbak, bij het ander rollend materiaal, beland.

Tot iemand die ooit eens van die plank losgemaakt heeft. Ocharme die beestjes, al het vel van het pootjes en van hun respectievelijke poep en poepke, daar was ’t vel af. En die iemand heeft dat dan maar met karrookesstof gerepareerd.

Waar ze naartoe zijn? Ik zou het niet weten. Maar grote Maroef moet nogal populair geweest zijn, want op een foto van klein Lucske houdt hij een wat gelijkende hond vast. Maar die heeft geen karrookespoep.