Toen mske hier kwam wonen, kwamen ze van een grote gemeente met een verstedelijkte mentaliteit. Ze schrok zich dan ook een ongeluk toen ze al die klein mannen van de zelfde leeftijd van Zus en Zoneke over ’t muurtje zag loeren. En toen die vroegen of Zus en Zoneke mochten mee gaan spelen was dat natuurlijk geen probleem. Wist mske veel waar ze aan begon …

Toen het etenstijd werd waren die nog niet te zien en plots ging de deur van de buurvrouw links open en riep deze: “Jongen, Meiske, eten!” En toen ging de deur van de buurvrouw schuin over open en riep deze: “Nico, eten!”

“Eigenaardige buurt” dacht mske. Zoiets had ze nog nooit gehoord! Dat had ze nog nooit beleefd!

Ze heeft drie kwartier naar Zus en Zoneke lopen zoeken! Het heeft geen drie dagen geduurd of ze deed haar deur open en riep: “Zu-us, Zoneke, eten!”