Vanwaar komt die voorliefde van mske voor atletiek en dan vooral voor loopnummers.

De verste herinnering die mske daar aan heeft dateert van in Antwerpen. Vader ging naar een atletiekmeeting voor rijkswachters en moe was ofwel zwanger of zat met Broer of … mske weet helemaal niet wanneer het was en dus ging mske mee.

En mske herinnert zich een man die op een toren zat en die met een toeter de uitslagen omriep. Die torens zijn nu nog altijd in gebruik bij het tennissen, het gaat hem gewoon over die hoge scheidsrechterstoelen. Verder liepen al die kerels, in mskes ogen, in hun onderlijfke. En ze herinnert zich de spanning en wel zo erg dat ze geroepen heeft. Wat ze riep weet ze niet meer, maar haar vader zei dat het was: “Allé joenges, lope met ale blote nemmeren!”

Nog iets zeer belangrijk dat mske onthouden heeft aan die dag was het feit dat haar vader iets zeer vies heeft gedaan, volgens een zeer klein mske dan toch, hij ging binnen in een kot en dat stonk daar en zij moest buiten op straat wachten, klein bolleke alleen. Pas later heeft ze zich gerealiseerd dat dat kot een openbare urinoir was.