Ooit, ergens in 1992, had mske een stagiaire van de school. Qua uiterlijk had het meiske wat weg van de Margriet Hermans van in die tijd, in die mate dat het niemand zou verbaasd hebben mochten ze zussen zijn geweest.

En schoonpapa ging nog maar eens in de kliniek liggen, dus haalde mske schoonmama om in de dag bij haar te blijven, maar ze had wel het meiske op de hoogte gebracht van het gemene karakter van die 1.50m puur vergif.

En jà! Het was van dat. Schoonmoeder kwam binnen, bekeek het kind en zei: “amaai zeg, jij bent vet, jij mag ook ne keer wat vermageren zenne!