Hoe ze het doen, dat weet ik niet maar ze deden het weer!

Deze keer ging het als volgt: Slow zit met de koptelefoon naar voetbal te luisteren, mske haakt. Het tafeldoekje van mske wordt mooi en groot en ze had door het minder vlotte volgen van de draad en het geraas in de breitas al vermoed dat het bolleke haakgaren ver op moest zijn. Nu is dat een zelf opgerold bolleke en op een zeker moment blokkeerde dat natuurlijk tussen de rits van die breitas.

En mske, zoals altijd mske, bukt zich dan niet om dat garen vrij te maken. Neen, ze geeft dat een snok dat dat uit die breitas schiet en als een dikke mot naar boven floept om door zijn eigen draad tegen gehouden weer naar beneden te ketsen.

Slow schrikt en kijkt verbouwereerd naar beneden vanwaar dat ding kwam, naar boven naarwaar dat ding ging, terug naar beneden naar waar dat ding viel. En mske moest zo hard lachen om zijn verbouwereerd gezicht dat hij al snel doorhad dat zij achter dat onbekend vliegend voorwerp in huis zat. En toen lachte hij zo heel nadrukkelijk van “ho ho ho ho” dat mske nog harder begon te lachen.

Ze zijn er uit geraakt en het nieuwe bolleke is al aangesloten.