Het leven, ach ja, het leven. Soms krijg je zo een periode dat je zit te denken van: “en dit, hoe gaan we dit nu weer klaarkrijgen?” en daaruit voortvloeiend komt dan “dat” en dat moet ook opgelost worden.

Doch vanmorgen, voor één keer dat mske naar het klein buroke geraakte zonder Slow te wekken en ze heel stillekes terug kwam en hem daar zo gelukzalig zag liggen dacht ze dat “dit” en “dat” daar niet tegen op konden en ze viel weer in een zalige slaap.

En toen ze opstond en door de keuken stapte, stond de tafel gedekt met bruin brood en de nodige toespijs en toen ze terugkwam was dat vervangen door een mandje met croissantjes en pistoleekes en broodjes.

“Alléén geen keizersbroodjes” zei Slow “want op de keizersbroodjes was van alles op gestrooid” en dat “van alles” lust hij niet.