Al een maand geleden schreef ik het in de agenda om het zeker niet te vergeten. Op 14 november zou er een echte supermaan te zien zijn.

Dat we net dan een midweek aan zee zouden zitten was geen probleem. Ik nam gewoon alles mee en zou aan zee fotograferen.

Ik probeerde allerlei standen voor het fototoestel uit op halve en vierde manen en ja, we waren er klaar voor.

Op de dag zelf kregen we prachtige foto’s van de maan van overal ter wereld te zien, alleen … wij zagen ze niet.

Niet getreurd, ik nam dan maar een foto van wat ik wél zag. Ik moet zeggen, ik heb er die beter geslaagd zijn, alleen … daar zat de spin niet op.