Een auto is maar een ding. Maar soms is er toch een zekere afkeer om afscheid te nemen van een ding. In dit geval de auto.

Het bleek reeds kort na aanschaf toen onze garagist vertelde dat hij het zo niet had op XM’en. Niet dat hij weigerde maar hij was niet bepaald enthousiast te noemen.

Gelukkig was onze XM een goeie auto, zonder al te veel problemen. Maar sedert enkele maanden verloor hij olie, hydraulische olie dan. Het ging van kwaad naar erger en toen Slow nog maar eens een bus hydraulische olie moest gaan halen en ze niet in stock was, waardoor ze op de autostrade er eentje mochten gaan kopen, zei mske: “het is niet meer te doen, hij rijdt bijna op olie in plaats van op diesel”.

De garagist kon geen prijs geven voor de herstelling want hij moet eerst de halve auto demonteren eer hij kan zien wat er juist aan scheelt. mske denkt dat dat na al die maanden al een serieus gat zal zijn.

Nu zou ze het niet zo erg vinden om het risico te lopen, ware het niet dat er nog enkele kleine mankementen waren zoals de dashboardverlichting die niet meer werkte. En ja, een prijs voor herstelling? De halve auto moet eerst gedemonteerd worden eer ze kunnen zien wat er schort.

Pas op hé! mske verwijt de garagist niks want ze heeft nog al gehoord dat anderen niet erg happig zijn als ze een XM zien komen.

Gisteravond was de laatste vaart. De XM is afgeschreven. Als mske één van dees met de lotto wint gaat die XM niet weg en engageert ze er een persoonlijke verzorger voor, die kan hem dan helemaal demonteren en in orde zetten.

Een auto is maar een ding, maar die XM … daar gaat mske nog dikwijls met weemoed aan terug denken. Dat was nu eens haar type auto sie!