De kerstkaartjes zijn geschreven. En niet in antwoord op … neen, dat doet mske niet. Dat “in antwoord op” vindt ze zo precies een beetje van “eerst krijgen en dan pas geven”. Al staan er hier al een paar op de schouw te pronken en al moeten er nog drie geschreven worden waar ze ’t adres niet voor heeft. Tja, die jeugd, die gaat samen of apart wonen en bezorgen hun adres niet aan hun ouwe tante of menonkel. Dus hebben Slow en mske aan de respectievelijke vaders een smske gestuurd.

Kerstwensen … mske wil nog de banner voor op het blog aanpassen ook. Ooit maakte ze er ene die we geslaagd vonden, maar die op één of andere manier niet past bij dit design. Een banner met “vrede op aarde aan alle mensen van goede wil”. Bizar dat er daar ook nog commentaar op kwam. Commentaar dat je vrede moet wensen aan alle mensen, niet alleen aan die van goede wil. Daar denkt mske dan het hare over, want iemand die niet van goede wil is, die wil geen vrede. Kijk maar naar alle ambras in de wereld. En diegene die commentaar gaf … die wou de vrede dus ook niet, maar dat wisten we al langer. Hij mag ze nog altijd hebben, die wensen van vrede, hij zal ze nodig hebben, peizek.

Het is niet de eerste keer en het zal niet de laatste keer zijn dat een vriendelijk gebaar van mske de grond wordt in geboord, dus gaan onze wensen naar wie wij wat willen wensen en diegenen die ze niet willen, mogen ze dan gerust de vuilbak in kieperen.